اختلالات عملکرد جنسی (( ناتوانی جنسی ))

آمار و اطلاعات نشان می دهد که در حدود 152 ميليون به همراه زوج خود تحت تأثير ناتوانی جنسی قرار دارند. بر اساس اين تحقيقات مشخص گرديده است که 65 درصد افراد بالای 65 سال نيز از ناتوانی جنسی رنج می برند.

در بسياری از مردان مبتلا به ناتوانی جنسی و افراد ضايعه نخاعی گر چه توانايی بالقوه ای در داشتن نعوظ دارند ولی ممکن است اين نعوظ به قدر کافی سخت ( سفت ) نبوده و مدت زمان آن نيز برای فعاليت های جنسی کافی نباشد.

( عدم رسيدن به نعوظ و يا حفظ آن جهت برقراری يک ارتباط رضايت بخش را ناتوانی جنسی گويند ) .

عوامل ايجاد کننده ناتوانی جنسی :

بطور کلی حدود 85 درصد علل ايجاد کننده ناتوانی جنسی منشأ فيزيکی (جمسی ) ، 10 درصد منشأ سايکوژنيک و 5 درصد نيز از عوامل ناشناخته می باشند.

الف ) عوامل فيزيکی ( جسمی )

اين عوامل عبارتند از :

1. مشکلات و بيماريهای سيستم عروقی

2. بيماری قند ( ديابت )

3. عوارض داروئی

4. شرايط عصبی ( نوروژنيکال )

5. اختلالات هورمونی

6. مداخله جراحی

7. شرايط پزشکی

8. بيماری پی رونی

ب ) شرايط زندگی ( روش زيستن )

نوشيدن الکل، استعمال دخانيات ، بی تحرکی زندگی ، تغذيه نامناسب، افزايش وزن

ج ) علل روانی: مانند

استرس، اضطراب و تشويش، احساس گناه ،افسردگی

عوامل فيزيکی :

مشکلات و بيماريهای عروقی : سختی رگ ( تصلب شريان )

يکی از معمولی ترين بيماری عروقی می باشد که منجر به کاهش خون رسانی به اندام ها می شود و به همين ترتيب نيز زمانی که شريانهای مرتبط با آلت تناسلی و اندام های واقع در لگن تنگ و سفت شود خون رسانی به آن با اختلال مواجه می گردد.

بطور کلی وجود چربی های ذخيره شده در شريان ها منجر به ايجاد ناتوانی در نعوظ خواهد شد. در اين افراد جريان خون وضعيت مناسب داشته ولی چون قطر رگ ها کاهش يافته است. خون رسانی به آلت تناسلی از وضعيت مطلوبی برخوردار نيست و در نتيجه نعوظ با تأخير مواجه می گردد.

گزارش گرديده است که وجود ديابت، فشارخون، استعمال دخانيات (توتون) سه علت اصلی ايجاد ناتوانی جنسی می باشند.

ديابت : تخمين زده می شود که 60 درصد مردان از بيماری ديابت رنج  می برند و پس از گذشت 10 سال به نوعی با ناتوانی جنسی روبرو   می گردند.  بنابراين وجود ناتوانی جنسی در افراد مبتلا به ديابت امری تعجب آور نيست بلکه سيری طبيعی است که در آينده در اين افراد مشاهده خواهد شد.

عوارض داروئی : مصرف بعضی از داروها می تواند منجر به ايجاد ناتوانی جنسی گردد. اين داروها عبارتند از :

داروهای کنترل کننده فشار خون، داروهای قلبی ، داروهای ضد افسردگی، داروهای مسکن، داروهای اعصاب و ....

اختلالات عصبی : اين اختلالات ممکن است به علت بروز صدمات به عصب باشد. اختلالاتی مانند قطع نخاع، پارکينسون ، M.S  مسموميت با فلزات سنگين ، الکل و...

اختلالات هورمونی : اين اختلالات ممکن است به علت کاهش تستوسترون و افزايش پرولاکتين ايجاد گردد. کاهش هورمونی تستوسترون می تواند منجر به عدم ميل جنسی شود و به دنبال آن مشکلات نعوظ را افزايش دهد. مشکلات و بيماری های کبدی و کليوی نيز نقش مهمی در بروز اختلال هورمونی دارند که در نهايت منجر به کاهش ميل جنسی ميگردد.

مداخلات جراحی : صدماتی که در اثر مداخلات جراحی به اندام هايی مانند ستون فقرات، ناحيه لگنی، روده بزرگ، پروستات و رکتوم می توان در ايجاد ناتوانی جنسی نقش داشته باشند.

شرايط پزشکی : بعضی از شرايط پزشکی مانند فشار خون، ديابت، چربی بالا، بيماری قلبی و عروقی، چاقی، بيماری عروقی محيطی، اختلالات عصبی،

بي خوابی غير عادی و يا حتی نشستن بيش از حد ( قرار داشتن طولانی مدت روی يلچر بدون داشتن تحرک لازم )  می تواند منجر به اختلالات در روابط جنسی گردد.

پی رونی: شکل ظاهری آلت تناسلی بصورت غير عادی و طبيعی است و خود نقش اساسی در برقراری روابط جنسی مطلوب دارد.

2-شرايط زندگی ، مصرف الکل و استعمال مواد افيونی

منجر به ناتوانی جنسی شديد می گردد. استفاده از الکل نه تنها باعث بروز صدمه به اعصاب می شود بلکه موجب آتروفی ( کوچک شدن ) بيضه ها و کاهش سطح تستوسترون خواهد شد. بيشتر از 85 درصد افراد الکی مزمن دچار ناتوانی جنسی هستند.

مصرف موادی مانند ماری جوانا، هروئين، کوکائين و .... منجر به اختلال در روابط جنسی می شود که اين اختلال خود عاملی در صدمات عروقی و عصبی شده و می تواند بصورت موقت و يا دائم موجب عدم تحريک های جنسی گردد.

استعمال دخانيات : استفاده از سيگار موجب تنگ شدن عروق شده در نتيجه خون رسانی به اندام ها با مشکل مواجه می گردد و اين فرآيند در تضعيف اندام های تناسلی نيز نقش مهمی دارد. تحقيقات نشان داده است که نيکوتين موجود در سيگار ميل جنسی را کاهش داده و بدليل سست کردن عضلات تناسلی، از رسيدن فرد به اوج لذت جنسی  ممانعت می نمايد.

اين بررسی ها همچنين بيان گر اين موضوع است که افراد سيگاری تا 50% بيشتر از افراد عادی در خطر مواجه شدن با ناتوانی جنسی قرار دارند.

تغذيه نامناسب، موجب بروز ضعف جسمی شده و در نتيجه نقش مهمی در فعاليت های جنسی خواهد داشت.

افزايش وزن : نقش مهمی در کاهش احساسات جنسی خواهد داشت و رسيدن خون به اندام های تناسلی را با مشکل مواجه می سازد.

عدم تحرک کافی : ورزش کردن منظم و برنامه ريزی شده، موجب تنظيم جريان خون و بهبود خون رسانی به اندام ها خواهد شد.

 

***