این تحقیق مربوط به آمريكا بوده و به بررسی میزان طلاق بین افرادی که بعدازضایعه نخاعی ازدواج کرده
اند، و افرادعادی جامعه که ازنظرسن وجنسیت باآنها یکسان و قابل مقایسه
هستند پرداخته است. نتایج حاصل ازآن نیز تعدادی از عوامل که باعث افزایش
احتمال وقوع طلاق می شوند را مشخص کرده است.
مطالعاتی که ازگذشته برروی ضایعه نخاعی واثرات کوتاه مدت آن ،برروی وضعیت
تاهل انجام شده نتایج زیررانشان می دهند:
- درافرادنخاعی ،بعدازگذشت چندسال ازضایعه آنان ،تعدادافراد مجرد(که هیچوقت
ازدواج نکرده اند) و طلاق گرفته،درمقایسه با تعدادافراد عادی جامعه که
ازنظرسن وجنسیت باآنها مشابه هستند،بیشتراست.
- میزان طلاق دربین افرادی که درزمان آسیب دیدگی خود ازدواج می کنند و درطول
چندسال اول بعدازضایعه نخاعی ،بیشتراست .ازطرفی
افرادمجرد،بعدازضایعه نخاعی کمترازدواج می کنند.
تاکنون تحقیقاتی درموردمیزان طلاق درمیان افرادنخاعی که بعدازآسیب ازدواج
کرده اند،انجام نشده است.بسیاری ازافرادی که دچارضایعه نخاعی شده اند،
درزمان ترخیص از مراکزتوانبخشی تنها هستند(2/ 54 درصد) . این طوردرنظرگرفته
شده که میزان طلاق بین افرادی که بعداز ضایعه نخاعی ازدواج کرده اند
،درمقایسه با کسانی که قبل از زمان آسیب خود ازدواج نموده اند، کمتراست.
برای بررسی صحت این فرضیه، مطالعه ای برروی ازدواج بعداز آسیب نخاعی انجام
شده است.
روش مطالعه
بااستفاده ازاطلاعاتی که ازسال 1973 در مرکز آمارآسیب های نخاعی ایالات
متحده (NSCISC) موجودبود،622نفرازکسانی که بعدازآسیب نخاعی ازدواج کرده
بودندشناسائی شدند.این افراد10 تا 15 سال بعدازازدواج تحت نظرقرارداشتند.
به طوری که درزمان مراجعه افرادبرای ویزیت سالیانه خود، وضعیت ازدواج آنان
نیزبررسی می گردید.
متغییرهای دیگری که ازمجموعه اطلاعات آن مرکز جهت کمک به پیش بینی وضعیت
ازدواج مورداستفاده قرارگرفتند عبارت بودنداز: سن افراددرزمان ازدواج،
جنسیت،نژاد،سطح نورولوژیکی ضایعه، میزان آموزش درزمان ضایعه،ترتیب ازدواج
(ازدواج اول یا تجدیدفراش)،فاصله زمانی ضایعه تا ازدواج.
یافته ها
طی دوره مطالعه ، 126 نفر( یعنی 3/20 درصد) طلاق گرفتند، 36 نفر( 8/5درصد)
بطور قانونی ازهم جدا شدند،و12 نفر(9/1 درصد) بیوه شدند.ازسوی دیگرباتوجه
به آمارهای طلاق در ایالات متحده و درجمعیتی که ازنظر سنی وجنسیت مشابه این
افراد بودند، تنها 74 نفرطلاق گرفته بودند.اما علیرغم بالا رفتن میزان طلاق
، تعدادزیادی از ازدواجهای بعدازآسیب نخاعی حفظ شده بودند.(یعنی 3/74 درصد
بعداز5 سال و6/58 درصد بعداز10 سال). یافته های مهم دیگری که ازاین تحقیق
بدست آمد،عبارتنداز:
- میزان طلاق درمردان نخاعی 07/2 باربیشترازمیزان طلاق درزنان نخاعی است.
- میزان طلاق درکسانی که تجدیدفراش کرده بودند 8/1 بار بیشترازافرادی بودکه
برای اولین بارازدواج می کردند.
- میزان طلاق درمیان کسانی که آموزشهای دانشگاهی نداشتندبالاتر بود.
- میزان طلاق درافرادی که ضایعات آنها در سطح کمری-خاجی Lumbosacral))
است،نسبت به کسانی است که ضایعات باسطوح بالاتردارندبیشتراست.
عجیب است که این بررسی نشان می دهد تاثیرضایعه نخاعی برروی ازدواج های
بعدازآسیب تنها اندکی کمتراز ازدواج هایی است که قبل ازضایعه نخاعی انجام
شده اند.البته این مطالعه به جای ارائه اطلاعات توصیفی ،اطلاعات سببی
راارائه می دهد. برای شناسائی عوامل موثربرطلاق ودلائل بالا بودن میزان آن
بعداز ضایعه نخاعی لازم است تحقیقات بیشتری انجام شود.یک مدل توسعه یافته
می تواندبه پیش بینی طلاق در کسانی که درمعرض آن قراردارند،کمک کند .
درهرحال بایدبرای کاهش میزان طلاق دربین افرادنخاعی قدم برداشت.
****
منبع : مقاله: " وضعیت ازدواج بعدازضایعه
نخاعی " نوسنده : ميسل دويوو - مترجم: مهندس عباس كاشي
(ohealth2007@yahoo.com) - انتشار : مركز ضايعات نخاعي جانبازان -خرداد ماه
1388 - برگرفته از: سايت: http://www.spinalcord.uab.edu
