|
ضايعات
نخاعی نوعی معلوليت است که در طيف disabled Persons
مطابق قطعنامه 48/96 دسامبر 1993 مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار می
گيرد.
متاسفانه
واژه ای disability ترجمه ای لفظی در ايران
شده و به " ناتوانی " تعبير گرديده که با روح و اهداف قطعنامه
برابرسازی فرصتها در تعارض است. در بند 17 قطعنامه مذکور ضمن تعريف از
دو واژه ی نقص و محدوديت ناشی از بيماری، حسی، عقلانی و ذهنی و
فيزيولوژيک بکار برده و در کنار آن واژه ی ديگر (فقدان ) نيز تصريح شده
که مبين آن است disability يک طيف است که
شامل افراد کم توان و ناتوان می شود.
پس از جنگ
جهانی اول ، جامعه ملل حقوق معلولين را در اولين بيانيه که پايه
تنظيم اعلاميه جهانی حقوق بشر بايد محسوب داشت تصويب گرديد، متعاقب آن
در دهه 1960 دو ميثاق بين المللی حقوق مدنی، سياسی، فرهنگی، اقتصادی و
اجتماعی برای کليه بشر در سازمان ملل متحد تصويب شد، رويکرد اساسی مجمع
عمومی سازمان ملل متحد به حقوق معلول از دهه 1970 آغاز شد، مثل حقوق
خصوصی و عمومی اشخاص معلول که در سمينار بدان خواهيم پرداخت.
در دهه
1980 يک مطالعه وسيع بخش های تخصصی سازمان ملل متحد انجام که به دهه
" کم توانی و ناتوانی ها " معروف شده است. پس از آن قطعنامه " مقررات
استاندارد برابرسازی فرصت ها برای اشخاص کم توان و ناتوان " در 1993 طی
شماره فوق تصريح گرديد که ابعاد مختلف نيازهای اين انسان ها مورد تاکيد
قرار داده است، اين قطعنامه به عنوان بخشی از اسناد حقوق بشر محسوب که
در عرصه اجرائی فاقد مکانيزم نظارتی در يک کميته ی مخصوص زير مجموعه
حقوق بشر است که بدين لحاظ نگارنده در حال بررسی تبديل آن به يک
کنوانسيون می باشد.
در مقاله
حاضر ابعاد مختلف مکانيزم های حمايتی در عرصه ی اقتصادی، اجتماعی،
فرهنگی و مدنی با توجه به اسناد معتبر سازمان ملل متحد مورد بررسی قرار
گرفته و با دو تعبير حق ( Right ) و حقوق (
Law ) از ديدگاه حقوق بشر و ساير اسناد آشنا
خواهيم شد و حقوق اشخاص با ضايعات نخاعی را به عنوان يکی از انواع
معلوليت ها پی خواهيم گرفت. |
