افزایش سن و پیری درافراد دارای آسیب نخاعی
|
www.isaarsci.ir |
|
|
|
همانند عامه مردم، افراد دارای ضايعه نخاعی نيز با افزايش سن، از پيری و عوارض بدنی ناشی از آن رنج می برند. هر چه سن فرد در زمان بروز آسيب بيشتر باشد، امکان دارد با مشکلات زيادتری مواجه شده و زمان لازم برای توانبخشی وی نيزطولاني تر خواهد بود. کارشناسان مراکز رسيدگی به آسيب های نخاعی ازاين مسئله آگاهی کامل دارندو تا آنجا که ممکن باشد در راستای رفع نيازمنديهای فرد کمکهای لازم را ارائه خواهند کرد. با افزايش سن، فرد احساس می کند که انجام برخی از چيزها نسبت به زمانی که سن کمتری داشته ،مشکلتر می شود. همچنين بايد بخاطر داشت که يکسری بيماريها و عوارض ، با افزايش سن بروز پيدا می کنند. عوارض مشترک در افراد پير و افراد دارای ضايعه نخاعی
- اين عوارض غالبا" در استخوانهای لگن و زانوها شايعتر هستند. ولی بايد بخاطر داشت که امکان دارد بعلت استفاده زياد از دستها ،بعنوان مهمترين وسيله حرکتی افراد نخاعی، آرتروز در شانه ها، آرنج ها يا مچ ها ايجاد شده و بنابراين عوارض آن بصورت درد در اين قسمتها نمايان می گردد. - عضلات ، تاندونها و رباط های اطراف مفاصل نيز به علت استفاده بيش از حد در معرض آسيب قرار داشته و ممکن است دردناک يا ضعيف تر شوند.
- گاهی اوقات بعد از بروز آسيب طناب نخاعی ، يک کيست مملو از مايع نخاعی در محل آسيب اوليه شکل می گيرد. اغلب اين کيستها هيچگونه عوارضی ندارند. - بعضی اوقات، کيست می تواند در جهت بالا يا پائين طناب نخاعی گسترش پيدا کند، که در اين صورت منجر به بروز مشکلاتی خواهد شد. - اگر فرد متوجه شود که حرکت و حس در عضلاتی که قبلا" مشکلی نداشته اند، رو به کاهش است و يا اينکه درد يا اسپاسم بصورت ناگهانی شديدترمی گردد و هيچگونه علت ديگری نيز وجود ندارد ،فرد بايستی سريعا" تحت بررسی و مشاهده پزشکی قرار گيرد. - امکان دارد جهت اطمينان از عدم وجود کيست لازم باشد ،كه برخی از آزمايشات مورد نيازانجام شود.
کيفيت جنبه های مختلف زندگی و حفظ استقلال فرد در افراد مسن كه دارای آسيب نخاعی هستند ،جنبه های مختلف زندگی از اهميت بالائی برخوردار است . شخص در زمانهای اوليه آسيب طناب بايستی يک دوره زمانی جهت تطبيق خود را سپری نمايد، بطوری که طی آن نحوه تطبيق با محدوديتهای حرکتی و بازتوانی مجدد خود در امور زندگی و نحوه برقراري ارتباطات مفيد وموثر را ياد بگيرد. همزمان با افزايش سن، اجرای بعضی از کارها سخت تر می شود و شخص امکان دارد، زودتر از قبل خسته گردد. که در اين ارتباط نيزلازم است ،يک دوره زمانی براي تطبيق خود با شرايط جديد سپری شود. به علاوه چنانچه شخص در زمان آسيب ، سن بالاتری داشته باشد، فرآيند بازتوانی و هماهنگی های مختلف در سطوح سلامتی و بهداشت ،قدري به زمان بيشتری احتياج دارد. مفهوم تاثير افزايش سن برروي افراد دارای ضايعه نخاعی چيست؟ تاثير آسيب نخاعی بر روی سن افراد نسبی است و به بيان دقيقتر طول مدت زمانی که افراد دارای ضايعه بوده اند، مهم است. چنانچه شخص متوجه می شود که تغييراتی در وی ايجاد شده است، اهميت دارد که مورد يکسری ارزيابی ها قرار گيرد و طی آن مشخص شود که آيالازم است هيچ اقدام خاصي صورت گيرد يا هيچ کمک اضافی ضرورت دارد يا خير؟ گاهی اوقات احساس می شود که استقلال کامل فرد در دوره پيری دور ازانتظارباشد و اين مسئله در افراد دارای ضايعه نخاعی بيشتر احساس می شود. استقلال فرد به هدف اوليه وی بر می گردد. ايجاد کمترين تغيير اغلب اين اطمينان را ايجاد می کند که استقلال تداوم داشته باشد. چنانچه فرد احساس می کند که تغييرات ناخوشايندی در زندگی وی بوجود آمده است، مذاکره و ارتباط مستمر با متخصصين بهداشتی در مورد وضعيت او مفيد خواهد بود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
براي اطلاع از به روز رساني سايت مشترك شويد |
||
|
مرکز ضايعات نخاعی جانبازان
مهرماه هزار سيصد و هشتاد و چهار
info@isaarsci.ir
Copyright © 2005 Isaarsci Website . All rights reserved