ايمنی و بهداشت در منزل افراد ضايعه نخاعی

 

   
   

www.isaarsci.ir

   

 

 

 

 

مقدمه :

امروزه گسترش و توسعه شهری و افزايش آمار حوادث و صدمات بدنی ناشی از آنها باعث شده که به موضوع مراقبت و تدابير ايمنی و حفاظتی و مسائل بهداشتی افراد توجه خاص شود. در اين ميان افراد ضايعه نخاعی ( SCI) نيز همچون بقيه افراد در معرض خطرات و عوارضی قرار دارند که با توجه ضايعات جسمی آنان مسائل ايمنی و حفاظتی مربوط به آنان ( در محيط زندگی، در موقع تردد، در محل کار و در کل جامعه ) از اهميت بالاتری برخوردار است. متاسفانه بعضی از حوادث پيش آمده در منزل بعلت بی توجهی در نظارت و رعايت نکردن نکات ايمنی و بهداشتی و از همه مهمتر عدم شناخت موارد خطرساز ، عواقب جبران ناپذيری را بهمراه داشته است.

برق گرفتگی، سوختگی، سقوط از پلکان يا ارتفاع و ضربه سر و غيره از عمده حوادثی است که منجر به جراحات يا حتی افزايش سطح معلوليت فرد شده است. در اين مقوله سعی شده که با ارتقاء ديد ايمنی و بهداشتی وبا افزايش آگاهی افراد ضايعه نخاعی و خانواده آنان گامی در جهت شناسائی و تقليل کنترل و يا حذف عوامل خطر و حادثه برداشته شود. لذا در ابتدا به تعريف حادثه پرداخته و سپس دستورالعملها و نکات ايمنی و بهداشتی مهم در قسمتهای مختلف منزل شامل :

-اجزای داخلی منزل ( ديوارها- کف- پلکان - پاگردها- راهروها- درو پنجره )

-سرويسهای بهداشتی

-آشپزخانه

-اتاقها ( نشيمن، خواب ) و تجهيزات آنها

-فضاهای بيرونی منزل ( بالکن، حياط و.... )

-پارکينگ

-آسانسورها

-بالابرها

که بايستی مورد توجه و نظر قرار گيرند ارائه شده است. بديهی است بسياری از موارد و عوامل احتمالی در اين مجموعه قيد نشده که از خوانندگان محترم تقاضامنديم جهت رفع نواقص و کاستيها با ارائه پيشنهادات و نظرات اين مرکز را ياری فرمائيد.

تعريف حادثه:

حادثه عبارتست از وقوع يک پيش آمد يا واقعه ناگهانی که ناشی از يک علت پيش بينی نشده که تحت تاثير عامل يا عواملی باعث صدمه به فرد می شود. حادثه ممکن است آسيبهای متعددی داشته باشد و يا با خوش شانسی هيچگونه آسيبی در برنداشته باشد. بهر حال عوامل ايجاد کننده حادثه بايستی شناسايی و با تدابير لازم درخصوص کنترل خطرات احتمالی اقدامات لازم بعمل آيد.

با توجه به اينکه افراد ضايعه نخاعی در مواجه شدن با عوامل خطر و فرار از حالات خاص خطرناک محدوديتهائی دارند لذا شناسائی عوامل خطرساز برای آنان و تدابير لازم درخصوص کنترل و حذف آنها از اهميت بسيار بالايی برخوردار است. در مجموعه حاضر به مسايل ايمنی و بهداشتی افراد ضايعات نخاعی در فضای خانوادگی و در منزل اشاراتی شده تا رهنمودی باشد جهت بررسی و شناسائی دقيقتر خطرات احتمالی اطراف آنان که می تواند مورد استفاده آنها و خانواده ها قرار گيرد.

ايمنی اجزای داخلی ساختمان ( ديوارها ، کف ، پلکان ، راهروها ، در و پنجره ها ) :

( ديوارها )

1-کليه ديوارهای منزل در تمامی نقاط بايستی فاقد نقاط خطرساز، قسمتهای برنده و آسيب رسان بوده و هرگونه لبه خارجی پيش آمده تيز و خطرناک پوشش حفاظتی شوند.

2-ديوارها از طرف نمای داخلی منزل بايستی کاملا" صاف ، بدون درز و ترک خوردگی باشند. سايش با سطوح زبر می تواند منجر به ايجاد خراشيدگی و زخم شود.

3-بمنظور تسهيل در تردد و کمک به عبور و مرور ايمن می توان د رمحلهای مناسب روی ديوارها بخصوص ديوارهای راهروها از دستگرد   (دستگيره های ميله ای طولی ) مناسب استفاده کرد. دستگردها در واقع تکيه گاهی بوده که ضمن هدايت فرد عامل کنترل کننده در مواقع سقوط نيز محسوب می شوند و بايستی ویژگیهای خاص داشته باشند .

از جمله :

-دستگردهای نصب شده روی ديوارها بايستی دارای شکل (از نظر مقطع ) و اندازه و جنس مناسب بوده تا براحتی در دسترس فرد قرار گیرد.

-دستگردها در آغاز و پايان نبايستی دارای لبه های تيز و برنده باشند. همچنين سطح آن فاقد نقاط گيرنده يا ساينده باشد.

-ارتفاع و جهت نصب ميله دستگردها بايستی با وضعيت بدن فرد مناسب باشد ( معمولا" 85 تا 120 سانتی متر )

-رنگ ميله های دستگردها از نظر استاندارد ايمنی بايستی با محيط اطراف خود متضاد باشد. بخصوص رنگ دستگردهائی که د رمحوطه فضاهای باز منزل نصب شده اند بايستی روشن باشد تا در فصول تابستان بيش از حد داغ و مشکل ساز نباشند.

-اتصال دستگردها به ديوارها بايستی محکم و مطمئن باشد و فاصله آن با ديوار در حد مناسبی باشد ( حداقل 4 سانتی متر )

( کف منزل ) :

1-کف منزل بايستی ايمن ، هموار و تميز بوده و فاقد موانعی باشد که در تردد افراد ايجاد اشکال و خطر نمايد.

2-کف بايستی از جنس مطمئن باشد به نحوی که زمينه سرخوردن و يا گيرکردن پا را فراهم ننمايد.

3-از جنسی باشد که مانع از نفوذ رطوبت شده و شستشو و نظافت آن آسان باشد و از جنسی نباشد که توليد گرد و غبار کند يا باعث تجمع آلودگی های مشابه شود.

4-بخصوص در مسیرهای تردد کف منزل نبايستی ريخت و پاش باشد و از قراردادن وسائل يا اشيائی که موجب سريدن و يا سقوط می شوند خودداری گردد.

5-پوشش کف ( فرش ، موکت ، زيرانداز و غيره ) به نحو قابل اطمينان و محکم تثبيت شده باشد بطوری که مانع سرخوردن افراد گردد. موکتهای پرز بلند يا فرشهای نامناسب يا موکتهائی که در چسباندن آنها دقت نشده باشد عموما" حرکت افراد (بخصوص آنانکه از صندلی چرخدار استفاده می کنند ) را با مشکل مواجه می کنند.

6-پادريهايی که در جلوی درها قرار می گيرند بايستی از کف پوش مناسب بوده و پرزبلندنبوده و سطح لغزنده نداشته باشد.

7-معمولا" پادريهای جلوی درب ورودی ساختمان را در يک فرو رفتگی کف قرار می دهند.

8-دريچه هائی که در کف قرار دارند از جمله دريچه های فاضلاب ( حمام و آشپزخانه ) بايستی در سطح مناسبی از کف اصلی باشند تا خللی در رفت و آمد ايجاد نکنند.

9-جهت نظافت کف ازموادی که باعث لغزندگی آن شوند نبايد استفاده کرد.

10-اگر مجبور باشيم که در محل اختلاف سطوح دو کف ، از سطوح شيبدار استفاده نمائيم بايستی جنس اين سطوح از مواد محکم و سخت باشد بطوری که خم نشوند ، نشکنند و کاملا" فيکس و ثابت باشند. همچنين کف آنها نيز کاملا" صاف بوده و لغزنده نباشند و دارای سطح اصطکاک بالائی باشند. ( معمولا" کف پوشهای لاستيکی محکم که کاملا" ثابت شده اند توصيه می شود ) .

11-شيب طولی اين سطوح نبايستی زياد و خطرساز باشد. همچنين شيب عرضی نيز نداشته باشند. ( بهترين شيب طولی 5 تا 8 درصد پيشنهاد شده است ) .

12-اگر طول سطوح زياد است کناره های آنها در عرض بايستی بوسيله نرده يا لبه های محافظ کاملا" ايمن شوند.

13-در شرايطی که طول سطح شيبدار زياد است برای جلوگيری از خستگی و کندشدن حرکت بهتر است در فواصل مناسب پاگرد پيش بينی شود.

14-عرض سطوح شيبدار نيز بايستی در حد مناسب و ايمن باشد ( حداقل 120 سانتی متر )

15-قبل و بعد از اين سطوح نيز بايستی فضای مناسب و ايمن داشته باشد ( حداقل ابعاد فضا 150x150 سانتی متر توصيه شده است ) و معمولا" اگر عرض اين سطوح کمتر از طول صندلی چرخدار باشد تعادل فرد را با مشکل مواجه خواهد کرد.

16-بطور کلی جاهائی که احتمال سقوط افراد وجود دارد بوسيله پوشش محکم ( ترجیحا" نرده فلزی ايمن ) و نرده هائيکه حداقل ارتفاع آن 60سانتی متر باشد از سقوط جلوگيری و رفع خطر شود.

17-عمدتا" بهتر است که در طرفين اين سطوح ، دستگردهای مطمئن و مناسب نصب شده باشد.

18-سطوح شيبداری که در فضاهای آزاد قرار دارند بايستی به نحوی طراحی شده باشند که از جمع شدن آب در پائين يا بالا و در سطح حرکت جلوگيری گردد.

19-روشنائی در محل سطوح شيبدار نيز بايستی مناسب و يکنواخت باشد.

( پلکان و پاگردها )

با توجه به اينکه هنگام فرود از پله همواره صدمات و حوادث جدی رخ داده است لذا بمنظور پيشگيری از آن :

1-پلکان بايستی دارای طراحی و شکل ايمن و راحت (بخصوص در ناحيه کف و ارتفاع ) باشد .بخصوص لبه های گرد نداشته باشند.

2-ابعاد پله ها بايستی مناسب و استاندارد باشد. لذا نبايستی دارای ارتفاع زياد باشند. ( 17 سانتی متر توصيه شده است ) کف پله نيز نبايستی به اندازه ای باريک باشد که موجب سقوط فرد نشود. ( 30 سانتی متر توصيه شده است ) . همچنين لبه کف تا قسمت پا خورپله زياد نباشد ( حداکثر 3 سانتی متر ) بعبارت ديگر نوک پله بيش از حد به سمت جلو نيامده باشد.

3-عرض پلکان بايستی حداقل استاندارد را داشته باشد ( حداقل 120 سانتی متر )

4-لبه های پله نبايد سائيدگی، زدگی و شکستگی داشته باشد.

5-پلکان بايستی مجهز به نرده مناسب و ايمن بوده و چنانچه در هر طرف پلکان ديوار باشد بايستی روی ديوار دستگرد مناسب تعبيه شده باشد تا ضمن ايجاد ايمنی باعث تسهيل عبور فرد شود.

6-بطور کلی تدابير ايمنی لازم در خصوص جلوگيری از لغزش و سرخوردگی پيش بينی شود مثلا" از قراردادن کف پوشهائی از جمله موکت، فرش پله و از اين قبيل که احتمالا" ايجاد خطر می نمايند خودداری گردد مگر آنکه از لبه راهنمای محکم ( که باعث تثبيت فرش يا کف پوش و غيره ميگردد ) استفاده شود.

7-هيچ مانعی در مسير پلکان نبايستی وجود داشته باشد مثلا"از قراردادن گلدان يا هرگونه اشيای تزئينی چه در پلکان و چه در پاگردها خودداری شود.

8-پله هائی که منجر به زيرزمين ها می شوند معمولا" هم از طراحی ضعيفی برخوردارند و هم از نظر نور مشکل دارند که بايستی تدابير لازم را معمول داشت.

9-با توجه به اينکه حواس پرتی در پلکان از عوامل مهم سقوط و حادثه است بايستی کليه عوامل ايجاد کننده آنرا کنترل نمود.

10-فضای پاگردها نيز بايستی متناسب بوده به نحوی که در موقع پيچ يا گردش مشکلی ايجاد نکند ( حداقل 120x120 سانتی متر )

11-ميله دستگردها در مسير پلکان بايستی ممتد باشد و در شروع و پايان پلکان جلوتر و موازی کف قرار گيرد (حداقل 30 سانتی متر )

12-چنانچه در مسير پلکان جهت عبور ویلچر از هر نوع ريل بتونی يا فلزی يا انواع سطوح شيبدار استفاده می شود تدابير ايمنی مربوطه به این سطوح ( که قبلا" اشاره شده است ) رعايت گردد.

13-تعداد پله ها بين دو پاگرد نبايستی خيلی زياد باشد ( حداکثر 12 پله )

14-فضای زيرپله ها نيز بايستی به نحو مطلوبی (مثلا" بوسيله يک نرده ) محافظت شوند که از برخورد سرافراد با آن جلوگيری شود.

15-پله هائی که در فضای آزاد و در معرض برف و باران قرار دارند حتما" بوسيله مسقف شدن محفوظ گردد.

16-روشنائی پلکان ها از اهميت بسيار بالائی برخوردار است لذا در تامين نور مناسب بايستی نهايت دقت بعمل آيد.

17-روشنايی پلکان بايستی بطور يکنواخت باشد و از نصب منابع روشنايی خيره کننده خودداری شود.

18-استفاده از روشنائی اضطراری در مواقع قطع برق در پلکان ها توصيه می شود.

( راهروها ) :

1-راهروها بايستی دارای عرض مناسب و ايمن بوده (معمولا" حداقل عرض 140 سانتی متر توصيه می شود ) و فضای مناسب و بی خطر جهت حرکت افراد و گردش ويلچر داشته باشد.

2-کلیه راهروها و معابر ورودی و خروجی ، بايستی عاری از خطر باشد و از قراردادن اشياء و اجسامی که احتمال برخورد و سقوط آنها ( بخصوص اجسام تيز و برنده و شيشه دار ) وجود دارد در مسير افراد خودداری شود.

3-پيش آمدگی اشيای نصب شده روی ديوارها نبايستی به نحوی باشد که موجبات برخورد و سقوط آنها فراهم شود (حداکثر 10 سانتی متر پيش آمدگی داشته باشند ) .

4-کليه ضوابط ايمنی مربوط به ديوارها و کف راهروها نيز رعايت و مدنظر قرار گيرد.

5-نصب ميله های دستگرد در مسيرهای راهروها علاوه بر جنبه ايمنی آن می تواند فضاهای مناسبی را برای افراد از نظر تمرين راه رفتن و مسائل توانبخشی ايجاد کند.

6-چنانچه در راهروها شيشه های قدی وجود دارد حتما" با حفاظ کامل محافظت شده باشند.

( درها ) :

1-کليه درهای ورود و خروج بايستی ايمن و سالم باشند و فضای حداقل عبور ( حداقل 80 سانتی متر ) را داشته باشند به نحوی که امکان برخورد يا سائيدگی با آن وجود نداشته باشد.

2-چارچوب درها کاملا" سالم و فاقد نقاط خراب و تيز و برنده باشد ( بخصوص دربهای فلزی )

3-قسمت پايين چارچوب در کف بايستی فاقد آستانه باشد و درصورت اجبار به لزوم آن ، به اندازه ای نباشد که حادثه يا مشکل در تردد ايجاد کند (حداکثر ارتفاع آستانه 2 سانتی متر می باشد ) .

4-بطور کلی سعی شود آستانه چارچوب کليه درها حذف شود در غير اينصورت چنانچه ارتفاع آستانه بلندتر از حد ايمن و مشکل ساز است بايستی از صفحات و سطوح شيبدار يا ريلهای فلزی يا چوبی ( با رعايت قوانين ايمن آنها ) مناسب و ايمن استفاده گردد.

5-درها بايستی به سهولت باز و بسته شده و طوری نباشد که فرد جهت باز و بستن آن با مشکل مواجه شود.

6-دستگیره درها بايستی ، سالم ، محکم و ايمن باشند و در ارتفاع مناسبی از در تعبيه شده باشند ( حداکثر 100 سانتی متر از کف ) .

7-دستگيره های اهرمی از نظر استفاده و سهولت کار توصيه می شوند ولی نبايستی طوری باشند که باعث گيرکردن لباس فرد يا مجروح شدن آنها شود. در هرحال استفاده از دستگيره های تخم مرغی شکل مشکلتر بنظر ميرسد.

8-درهائيکه بخشی از آنها دارای شيشه است (بخصوص درهائيکه تا کف يا نزديک به آن شيشه دارند ) بايستی در مقابل اصابت و ضربه طوری محافظت شوند که احتمال برخورد به آن و شکستن شيشه حذف شود.

9-از لحاظ ايمنی رنگ درها و چارچوب با رنگ ديوار همجوار خود يکسان نباشند و بهتر است حداکثر تضاد را داشته باشند.

10-هيچ دری نبايستی مستقيما" و بلافاصله به راه پله منجر شود.

11-دو طرف درها نبايستی اختلاف سطح خطرناک وجود داشته باشد.

12-روی سطح درها نصب ميله دستگرد کمکی توصيه می شود.

13-درهائيکه به طرف پلکان باز می شوند بايد حداقل فاصله ای مناسب و ايمن بين در تا نخستين پله وجود داشته باشد.

14-صفحات فلزی مورد استفاده در قسمت پاخور درها بايستی سالم و ايمن باشند و فاقد لبه های تيز و برنده و پيش آمده باشند.

15-زنگ در ورودی بايستی در ارتفاع مناسب و در دسترس فرد نصب شده باشد.

16-درهای اصلی منزل و کليه راههای نفوذ از لحاظ سرقت نيز بايستی دارای ايمنی کامل باشند ( متاسفانه با شناسائی افرادی که احتمالا" قدرت تدافعی کمتری دارند ، احتمال سرقت افزايش می يابد ) .

17-استفاده از درهای کشويی ، چرخشی و گردشی برای افراد ضايعه نخاعی توصيه نمی شود ( بدليل افزايش احتمال آسيب به دستها و محدوديت استفاده از دستها ) ولی استفاده از درهای لولايی تاشو برای آنان آسانتر و مناسبتر است.

18-درهای خروج اضطراری در مجتمع های مسکونی بايستی کاملا" در دسترس و هم سطح بوده و با علائم مخصوص آن مشخص شده باشند.

19-چنانچه در دارای قفلی می باشد که مرتبا" مورد استفاده قرار گيرد  کليد آن می بايستی به سهولت استفاده شود و باز و بستن قفل بدون هیچگونه مشکلی اجرا شود ( در اين موارد افراد همواره از دو دست خود استفاده می کنند ) .

20-قفل در اتاق افراد بايد به صورتی باشد که در صورت بروز حوادث باز نمودن در از خارج به سهولت امکان پذیر باشد.

( پنجره ها ) :

-پنجره ها بايستی طوری نصب شده باشند که امکان ديد مناسب را برای افراد ايجاد کنند و بهترين شرايط را برای بهره مندی آنان از نور طبيعی فراهم کند ( حداکثر لبه پائينی پنجره تا کف 100 سانتی متر توصيه گردیده است ) .

-پنجره بايد طوری باشند که امکان بازو بسته شدن آنها به سهولت و بطور ايمن صورت پذيرد.

-پنجره ها بايستی دارای دستگيره های مناسب بوده و به راحتی در دسترس افراد قرار داشته باشد (بخصوص در ارتفاع مناسبی قرار بگيرد) .

-روی سطح پنجره نصب ميله های دستگرد توصيه شده است.

-پنجره ها بايستی دارای شيشه های سالم و تميز باشند.

-پنجره ها بايستی مجهز به توری حفاظ فلزی (بخصوص جهت جلوگيری از ورود حشرات موذی ) باشند.

-شيشه ها بايستی در ارتفاعی مناسب قرار داشته باشند و در معرض برخوردهای احتمالی به نحو مطلوبی محافظت شوند.

-برای تنظيم نور ورودی بايد از پرده های مناسب استفاده شود. معمولا" کاربرد، پرده کرکره آسانتر است.

ايمنی و بهداشت سرویسهای بهداشتی :

با توجه به اينکه سرويسهای بهداشتی از نقاط حادثه ساز برای افراد ضايعه نخاعی محسوب می شوند توجه به مسائل ايمنی و بهداشتی آن از اهميت فوق العاده ای برخوردار است. لذا مهمترين مسایل ايمنی و بهداشتی به شرح زير ذکر می گردد:

1-کليه سرويس های بهداشتی بايستی دارای فضاهای کافی و مناسب جهت استفاده داشته باشند که اين مسئله درخصوص افرادی که از ويلچر استفاده می کنند بسيار حائز اهميت است . ( مثلا" حداقل فضا برای توالت 150x170 سانتی متر توصيه می شود ).

2-سرویس های بهداشتی بايد دارای درب و ديوارهای مناسب و ايمن بوده و جهت کمک به تردد و افزايش سطح ايمنی دستگردهايی در جاهای مناسب نصب شده باشد که البته نحوه قرار گيری آنها بسته به شدت و نوع ضايعه فرد متفاوت است.

3-توصيه می شود دستگردها حتی تا نزديکی در سرويس بهداشتی ادامه داشته باشند.

4-در سرويس ها بايستی سالم بوده و اگر دارای آستانه است ترجیحا" آستانه آن حذف و با شيب ايمن و مناسب از نفوذ آب به بيرون جلوگيری شود.

5-جهت ايمنی بيشتر و امکان دسترسی آسان و سريع بهنگام بروز حوادث احتمالی ، بايستی در سرويسهای بهداشتی به سمت بيرون باز شود.

6-فضولات بايستی از طريق مجاری فاضلاب دفع شود و ظروف مربوطه نيز مرتب شستشو و ضدعفونی ( ترجیحا" مدت یکساعت د رمحلول پرکلرين ) گردند.

7-ساختمان توالت بايستی طوری باشد که بوی تعفن را دفع نموده و بهتر است از هواکشهای مناسب استفاده گردد.

8-شستشو و گندزدائی فضای سرويسهای بهداشتی بايستی مرتبا" صورت پذيرد که اين مسئله در مورد افرادی که ضايعه پوستی (يا زخم بستر) پيدا کرده اند بسيار حائز اهميت است و بايستی بعد و ترجیحا" قبل از هر بار استفاده نيز ضدعفونی و گندزدائی شوند.

9-کف سرويسهای بهداشتی بايستی سالم و ايمن و از جنس مناسب بوده و بخصوص بطور مرتب شستشو گردد. بمنظور افزايش ضريب ايمنی بايستی از لاستيکهای ضد لغزش ( بخصوص در مورد حمام ) استفاده نمود.

10-مسلما" استفاده از توالت فرنگی برای افراد ضايعه نخاعی به جهت ايمنی و سهولت توصيه می شود.

11-دستشوئی، وان و توالت بايستی سالم و فاقد لبه های تيز و برنده يا ساينده بوده و ترک و درز و شکستگی نداشته باشند.

12-دستشوئی و توالت بايستی در محل و ارتفاع مناسب و استاندارد قرار داشته باشند که امکان دسترسی افراد به آنها بطور ايمن و به سهولت فراهم باشد ( حداکثر ارتفاع توالت فرنگی 45 سانتی متر و فاصله آن تا ديوار مجاور 30 سانتی متر توصيه شده است ) .

13-فضای زير دستشوئی بايستی ايمن بوده و سطوح يا اشياء تيز و برنده و آسيب رسان نداشته باشند.

14-کليه لوله های آب ( بخصوص لوله های آبگرم به لحاظ ايمنی ) و لوله های فاضلاب بايستی به نحو مطلوب حفاظت و عايق بندی شده باشند . به نحوی که امکان برخورد با آنها وجود نداشته باشد.

15-کليه شيرآلات بايستی سالم بوده و در ارتفاع مناسب و در فاصله مطلوب قرارداشته باشند به نحوی که به راحتی باز و بسته شوند. ترجیحا" از شيرهای اهرمی بايد استفاده نمود.

16-وجود آبگرم در توالت و دستشوئی جهت شستشوی اين افراد ضروری است.

17-شيرآلات بايستی مجهز به شلنگ سالم و مناسب باشد.

18-دوش حمام بايستی به هر دو صورت ثابت و دوش دستی قابل استفاده باشد.

19-آينه بايستی در ارتفاع مناسب و استاندارد قرار گيرد. (معمولا" فاصله لبه پائينی آينه تا کف حداکثر 90 سانتی متر است ).

20-حوله آويز و جای صابون و خشک کن نيز بايستی در محل مناسب و ايمن و در ارتفاع مطلوب و استاندارد قرار بگيرند.  به نحوی که به راحتی در دسترس باشند ( معمولا" حداکثر ارتفاع آنان از کف 100 سانتی متر است ).

21-استفاده از مايع صابون نسبت به قالب صابون اولويت دارد.

22-استفاده دستمال کاغذی رول جهت خشک کردن بعد از اجابت مزاج اکیدا" توصيه می شود.

23-نصب زنگ خطر در فضاهای بهداشتی افراد SCI الزامی است تا موقع بروز هرگونه مشکل سریعا" مورد استفاده قرار گيرد و امروزه از ضروريات سرويس بهداشتی اين افراد می باشد. محل نصب آن نيز بايد مناسب باشد. ( حداکثر ارتفاع آن از کف 120 سانتی متر توصيه شده است ) .

24-از قرار دادن هرگونه وسايل اضافی ( از قبيل تی، کف شوی ، تشت و رخت آويز و غيره ) که ايجاد مزاحمت و يا باعث بروز مشکل و حادثه کند در محل سرويسهای بهداشتی بايد ممانعت گردد.

25-چنانچه بدليل محدوديتها نتوان از توالت فرنگی استفاده نمود ، کاربرد صندلی های مخصوص سفارش شده است که در توالتهای ايرانی نيز می توان از آنها استفاده کرد. اين صندلی ها بايستی به گونه ای انتخاب شوند که ايمن ، ثابت و محکم و متعادل و دارای پايه های مناسب و حفاظت شده بوده و لبه های تيز و آسيب رسان نداشته باشند. بديهی است رعايت بهداشت ونظافت و ضدعفونی اين صندلی ها بسيار اهميت دارد.

26-نور در کليه سرويس های بهداشتی اعم از توالت ، دستشوئی ، حمام بايستی به حد کافی و مناسب باشد به نحوی که کليه قسمتها حتی زير دستشوئی ها و نقاط کور نيز روشن باشد.

27-در صورت مشاهده حشرات موذی بخصوص سوسک در سرويس های بهداشتی بايد سريعا" اقدامات سمپاشی و بهداشتی معمول گردد.

28-درصورت فقدان وان در حمام ، استفاده از زير دوشی ترجیحا" استفاده ازصندلی های چرخدار مخصوص حمام سفارش می شود.

29-حفظ دمای مناسب هوا در حمام و سرويسها به منظور جلوگيری از سرماخوردگی اهميت زيادی دارد.

30-چنانچه در حمام از وسايل گرم کننده استفاده می شود بايستی به نحو مطلوب و ايمن حفاظت شوند. در اين راستا اگر از بخاريهای برقی استفاده می گردد حتما" ضمن رعايت کليه موارد ايمنی مربوط به آنها ، درجای مناسبی از ديوار نصب شوند. ضمن اينکه بخاريها بايستی از نوع خاص حمام باشند.

31-استفاده از بخاريهای نفتی و چراغهایی از اين قبيل در داخل حمام ممنوع است .

32-وان حمام بايستی در محل مناسب قرار داشته و فاقد لبه های شکسته و برنده باشد. و ارتفاع آن نيز زياد نباشد (حداکثر ارتفاع 45 سانتی متر توصيه شده است ). فضای جلوی وان نيز بايستی متناسب بوده و در حرکات فرد مشکل و محدوديت ايجاد نکند. (حداقل 80x150 سانتی متر ).

33-وسايل مورد استفاده جهت استحمام بايستی به نحو مطلوب و به سادگی در دسترس فرد قرار داشته باشد.

34-جهت ورود و خروج به داخل وان و تغيير وضعيت در داخل آن بايد ميله های دستگرد در جاهای مناسب بسته به شرايط بدنی و وضعيت فرد در راستای افقی و عمود نصب شوند.

35-استفاده از صندلی های مخصوص در داخل وان با رعايت مسايل ايمنی آن مفيد است و همانگونه که ذکر شد در صورت عدم وجود وان، استفاده از اين قبيل صندلی ها در زيردوش نيز بسيار مفيد خواهد بود.

36-چنانچه جلوی در سرويسهای بهداشتی از پادری استفاده می شود ، بايد از نوع مناسب انتخاب شود که احتمال سرخوردن و جابجائی نداشته باشد. بديهی است نظافت ، شستشو و ضدعفونی پادری نيز بايستی مرتبا" صورت پذيرد.

ايمنی و بهداشت آشپزخانه :

چنانچه فرد ضايعه نخاعی مجبور باشد تا جهت انجام امور آشپزخانه درآنجا ترددنماید آشپزخانه منزل بايستی به نحوی باشد که تدابير لازم از نظر ايمنی و بهداشت کاملا" رعايت و لحاظ شده باشد. خطرات بالقوه عديده ای در آشپزخانه نهفته که به عمده آنها به شرح زير اشاره می شود :

1-بمنظور جلوگيری از برخوردهای احتمالی با وسايل موجود در آشپزخانه بخصوص اجاق گاز، یخچال و ماشين لباسشوئی ( که عمدتا" در آشپزخانه ها قرار دارد ) بايستی در درجه اول آشپزخانه فضای کافی و مناسب داشته باشد، ضمن اينکه حرکت اين افراد در آشپزخانه ميبايستی با دقت و احتياط بيشتری صورت پذيرد.

2-ديوارهای آشپزخانه بايستی صاف و تميز و قابل شستشو و فاقد درز و شکستگی باشد.

3-غالبا" درهای آشپزخانه ها دارای آستانه است که درصورت امکان بايستی حذف و يا به حداقل ارتفاع مناسب تغيير داده شوند.

4-در مواردی نيز آشپزخانه ها دارای پله هستند که در حرکت فرد مشکلاتی را ايجاد می کنند که بايستی در صورت امکان با تدابير لازم حذف يا بهسازی ( با استفاده از سطوح شيبدار مناسب که شرايط ايمنی آنها قبلا" شرح داده شده است ) شوند تا در تردد ايمن فرد اختلال ايجاد نکنند.

5-کف آشپزخانه ها نيز بايستی از جنس مناسب و قابل شستشو و ايمن باشد.

6-برای جلوگيری از ورود حشرات به آشپزخانه ، پنجره آن بايستی حتما" توری مناسب داشته باشد.

7-بمنظور سهولت دسترسی افراد به اشياء و جلوگيری از سقوط آنها ، کابينت ها بايستی در ارتفاع مناسبی قرار داشته باشند.

8-عمق کابينت ها نيز بايستی به اندازه ای نباشد که فرد را با مشکل مواجه کند.

9-از قراردادن اشياء و ظروف سنگين در کابينت ها بايستی خودداری نمود.

10-همچنين از قراردادن ظروف نامناسب و بی در ، حاوی موادی که احتمال ريختن محتويات آنها در موقع استفاده وجود دارد خودداری شود (ترجیحا" از ظروف شيشه ای و چينی کمتر استفاده شود ).

11-لبه های کابينت ها بخصوص در سطوح پائينی که احتمال برخورد آنها با پاها زياد است به نحو مناسبی حفاظت شده باشند.

12-کابينت ها بايستی دارای دستگيره های مناسب باشند.

13-ظرفشوئی بايستی بطرز مناسبی نصب شده باشد ( معمولا" بهترين ارتفاع از سطح زمين 80 سانتی متر است ).

14-سينک ظرفشويی بايستی سالم و فاقد لبه های تيز بخصوص در گوشه ها باشد.

15-جهت تسهيل و تسلط در دسترسی فرد ( که از ويلچر استفاده می کند ) به ظرفشوئی و شيرآلات آن بهتر است حداقل فضای لازم در زير آن پيش بينی شود ( معمولا" ارتفاع زير آن 65 سانتی متر و عمق 40 پيشنهاد گرديده است ) .

16-لوله های آب و فاضلاب زير ظرفشوئی بايستی به نحو مطلوب و کامل عايقکاری شده و طوری نصب شده باشند که پای فرد با آنها برخورد نکند.

17-در شرايط عادی دسترسی افرادی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند به یخچال و اجاق گاز و برخی وسايل معمولا" از پهلو صورت  می گيرد که در اين راستا بهتر است اين قبيل وسائل خانگی در فضاهای مناسب آشپزخانه به نحوی قرار بگيرند که در مجاورت آنان فضای مناسبی جهت استقرار فرد و استفاده از آنها وجود داشته باشد تا فرد به راحت ترين روش و بطور ايمن به آنها دسترسی داشته باشد.

18-استفاده از یخچالهای بلند برای منازل اين افراد به هيچ وجه توصيه نمی شود زيرا قفسه های یخچال نیز بايستی کاملا" در دسترس فرد باشد.

19-قفسه های موجود در آشپزخانه بايستی در محل و ارتفاع مناسبی نصب و از برخوردهای احتمالی به نحو ايمنی محافظت شده باشند.  (معمولا" حداکثر ارتفاع قفسه برای دسترسی افراد ویلچری 130 سانتی متر است ).

20-بمنظور جلوگيری از سقوط احتمالی اشیاء بهتر است عمق قفسه ها در حد مناسبی باشد ( معمولا" 15 تا 20 سانتی متر ) .

21-بلند کردن ظروف داغ محتوی غذا ( بخصوص غذاهای مايع ) برای اين افراد ممنوع است اما در شرايط اجبار ( در صورت توانمندی فرد ) بايد با احتياط کامل و با دستگيره های مناسب به نحوی صورت بگيرد که در موقع حمل و جابجائی در سطح بالائی بدن فرد قرار داشته باشد.

22-محل غذا خوری و ميزغذاخوری به نحوی باشد که دارای فضای آزاد و مناسب بوده وحداکثر ايمنی را در جلوگيری از ريزش موادغذايی (موادداغ) تامين نمايد. ميز غذاخوری بايستی دارای سطح با پوشش مناسب بوده به نحوی که لغزنده نبوده و دارای پايه های محکم و ثابت باشند بطوری که برخوردهای کوچک با آن باعث سقوط و ريزش مواد نشود.

23-ابعاد ميز غذا خوری نيز بايستی متناسب بوده بطوری که فرد را دچار مشکل نکند ( معمولا" ارتفاع مناسب آن 67 سانتی متر پیشنهاد میگردد ).

24- فضای آشپزخانه بايستی دارای نظم و مرتب باشد و از ريخت و پاش وسايل و ظروف که ايجاد مشکل برای فرد نمايد خودداری شود.

25-از قراردادن وسايل تيز و برنده نظير کارد، چنگال ، چاقو و غيره در مسير و در معرض برخورد افراد خودداری گردد. از قراردادن وسايل اضافی مثل تی و چارو و از اين قبيل که باعث ايجاد مزاحمت فرد شوند ممانعت شود.

26-بطور کلی بايستی ظروفی مورد استفاده اين افراد قرار گيرند که ضريب ريزش مواد را به حداقل برسانند لذا استفاده از ظروفی مثل  سينی های چند جای یک تکه توصيه می شود.

27-چنانچه فرد مجبور به شستشوی ظروف می باشد با توجه به اينکه پوست اين افراد احتياج به مراقبت بيشتری دارد توصيه می شود از دستکش استفاده نمايند.

28-تهويه هوای آشپزخانه هم از لحاظ تعديل گرما و هم از نظر زدايش بوی غذا بايستی با استفاده از تجهيزات مناسب صورت پذيرد.

29-نور محل آشپزخانه نيز بايستی کاملا" مناسب و بهداشتی باشد به نحوی که گوشه وکنارهای تاريک حذف شوند.

30-بهداشت عمومی محل آشپزخانه و وسايل آن بطور مرتب صورت پذيرد.

31-مواد غذايی مصرفی بايستی تميز، سالم و عاری از هرگونه آلودگی باشد. 2

32-مواد پخته يا موادی که بصورت خام مصرف می شوند بايد از آلودگی بوسيله حشرات ، گردوغبار و عوامل آلوده کننده بدور باشند. لذا بهتر است کليه موارد در ظروف سرپوشيده نگهداری شوند و اين ظروف بايستی از جنس مناسب بوده و در آنها براحتی باز و بسته شود.

33-ميوه ها و سبزيجات حتما" بايستی قبل از استفاده شستشو و ضدعفونی گردند.

34-غالبا" ظروف زباله منزل در محل آشپزخانه نگهداری می شود که بايستی در محل مناسبی قرار داده شوند. در دار باشند ، بدون درز و شکستگی بوده و قابليت شستشو داشته باشند. و جهت جمع آوری و دفع زباله از کيسه پلاستيکی مناسب استفاده شود.

اتاق ها ( اتاقهای نشيمن و خواب ) و تجهيزات آن :

1-ديوارها، کف، درو پنجره ها ( طبق اصول ذکر شده )باید ايمن سازی شده باشند.

2-پوشش کف اتاقها (فرش ، موکت و غيره ) از نوعی باشد که در حرکت و جابجائی فرد ايجاد اشکال نکند.بکار بردن روفرشی يا زيراندازهائی از اين قبيل توصيه نمی شود.

3-کليه اتاقها بايستی طبق اصول بهداشت نگهداری شوند لذا بايستی نظيف و مرتب و منظم بوده و ريخت و پاش نباشند. 

4-سطوح اتاقها و راهروها بايستی بطور مرتب بوسيله جارو برقی گردگيری شوند بطوری که از تجمع و انتشار گردو غبار جلوگيری شود.

5-اگر فرد دارای بيماری پوستی است کليه سطوح فلزی تخت ها ، دستگيره ها ، نرده ها و وسايل با پارچه های آغشته به مواد ضدعفونی کننده گندزدائی شوند.

6-اتاق های مختلف بايستی براحتی در دسترس فرد قرار داشته باشد و همچنين دارای فضای کافی و مطلوب باشند به نحوی که حرکت فرد در آنها با مشکل مواجه نشود.

7-بايستی جابجائی فرد به قسمتهای مختلف مثلا" از ويلچر، به روی مبل ها يا تخت خواب و صندلی ها و حتی کف زمین و بالعکس به سهولت و بطور ايمن صورت پذيرد.

8-چيدمان کليه وسايل منزل بايستی به نحو مطلوب و ايمن صورت پذيرفته باشد و به نحوی باشد که فرد به راحتی به وسايل دسترسی داشته باشد.

9-از قراردادن اشيای تيز و برنده و اشيائی که احتمال برخورد و افتادن آنها وجود دارد در مجاورت و مسير افراد خودداری شود.

10-اشيای موجود در کمدها مرتب و در دسترس و اشيای داخل آن طوری قرار گيرد که احتمال سقوط نداشته باشند.

11-وسائل و اسناد و مدارک شخصی افراد ، بايستی بطور منظم و در جای مشخص و در دسترس آنان و ساير افراد خانواده قرار گيرد. (بخصوص دفترچه بيمه ، سوابق پزشکی ، شناسنامه بهداشتی و غيره )

12-قفسه لباسها و طبقات و کشوهای موجود مطابق اصول ايمنی ساخته شده باشند و دسترسی فرد از جهات مختلف ( از روبرو و پهلو ) براحتی صورت پذيرد.

13-تختخواب افراد بايستی در محل مناسبی قرار داشته باشد و فاصله آن با ديوارها به نحوی باشد که به سهولت از آن استفاده کند.

14-تختخواب بايستی دارای ابعاد مختلف و استاندارد باشد و بهتر است از تخت هائی که ارتفاع آنها قابل تنظیم است استفاده گردد.

15-تختخواب بايستی دارای پايه های محکم و ثابت بوده و ترجیحا" تغيير محل آن بايد به سهولت امکان پذير باشد. (بخصوص از جنبه نظافت زيرآن ) و فاقد لبه های تيز و برنده  يا قسمتهای معيوب باشد.

16-تخت چنانجه دارای حفاظ های جانبی متحرک نيز باشد بهتر است.

17-تشک ها و رختخواب بايستی از جنس مناسب بوده ، سبک و قابل شستشو و قابل ضدعفونی کردن باشد.

18-ملحفه ها و روبالشی ها بايستی مرتبا" تعويض ، شستشو و ضدعفونی گردند.

19-همچنين پتوها نيز هرچندگاهی خشکوئی و ضدعفونی گردند.

20-در کليه اتاقها بخصوص اتاق خواب حتی المقدور سعی شود از نور طبيعی حداکثر استفاده بعمل آيد. (بخصوص بعلت خاصيت ميکروب کشی نور خورشيد ) لذا اتاق استراحت بايستی طوری انتخاب شود که در جهت نور طبيعی با دروپنجره کافی جهت ورود نور قرار گرفته باشد.

21-روشنائی مناسب و کافی ( اعم از طبيعی يا مصنوعی ) در کليه قسمتها به نحو مطلوبی تامين شود.

22-بهتر است از منابع نوری و چراغهائی که ايجادخيرگی می کند خودداری گردد.

23-در محل اتاق خواب و محل مطالعه بايستی جهت جلوگيری از ناراحتی چشمها منابع نوری به نحو بهداشتی تامين و پيش بينی شده باشند.

24-از نظر بهداشتی منابع نور مصنوعی جهت اتاقها بايستی طوری انتخاب شوند که نور آنها نزديک به نور روز باشد.

25-رنگ اتاق افراد از اهميت خاصی برخوردار است. استفاده از رنگهای روشن علاوه بر ايجاد زمينه نور مناسب از نظر روانی تاثيرات مثبتی را بر خواهد داشت.

26-هوای کليه اتاقها بايستی سالم و با تهويه مناسب بخصوص در محل خواب تامين شود.

27-با توجه به اينکه تهويه طبيعی بهترين نوع تهويه است اما چنانچه تهويه طبيعی کافی نباشد از وسايل تهويه مصنوعی استفاده گردد ولی سرعت عبور هوا در داخل کانالها بايد به حدی باشد که ايجاد کوران نکرده و زمينه سرماخوردگی را فراهم نکند.

28-درجه حرارت اتاق نيز بايستی مناسب باشد( بخصوص از نظر گرما و جلوگيری از تعريق که زمينه ساز ناراحتی های پوستی و غيره می تواند باشد ) .

29-از قراردادن چراغهای خوراک پزی يا گرمائی ( اعم از برقی ، نفتی ) و از اين قبيل در فضاهای مختلف اتاق ها بخصوص اتاق خواب و  علی الخصوص در نزديکی افراد يا در مسير آنان که احتمال برخورد با آن و بروز حادثه می رود جدا" خودداری شود.

30-از قراردادن هر نوع مواد قابل اشتعال - مواد شيميائی ، سموم و از اين قبيل در اتاق ها و بخصوص در اتاق خواب جدا" خودداری گردد.

31-استعمال دخانيات در اتاق های افراد ممنوع است.

32-ترجیحا" يک کپسول آتش خاموش کن سبک دستی در قسمتی از منزل که قابليت دسترسی به آن آسان باشد به نحو مطلوبی تعبيه شده باشد.

33-کليه وسايل و ادوات الکتريکی مورد استفاده در منزل بايستی دارای ايمنی کامل بوده و براحتی در دسترس افراد قرار گيرد و طوری باشند که خطر برق گرفتگی و آتش سوزی وجود نداشته باشد.

34-سيم کشی برق ساختمان در تمامی قسمتها بايستی با رعايت کامل اصول فنی و ايمنی باشد.

35-سيمهای روکار دارای روکش سالم و بدون زدگی ، پارگی ، پيچ خوردگی و تاخوردگی بوده و دارای پوشش عايق مطلوب و زره مناسب و متناسب با شرايط (رطوبت ، گرما، ضربه ، سائيدگی و غيره ) محافظت شوند.

36-از آزاد بودن سيمهای متحرک مربوط به ادوات الکتريکی که هنگام تردد ممکن است باعث گير احتمالی شوند خودداری گردد لذا به نحو مطلوب جمع و ايمن شوند.

37-حتی الامکان سيمهای برق در لوله يا داکت (کانال ) محفوظ و محصور قرار گرفته باشند.

38-در نقاطی که احتمال صدمه به سيمهای برق وجود دارد تدابير لازم جهت محافظت آنها در نظر گرفته شود.

39-لازم است تعداد کافی کليد و پريز در محلهای مناسب و دردسترس افراد نصب گردد بخصوص دسترسی به کليدهای برق در نزديکی دربهای ورودی ، به آسانی ممکن باشد ( بين 40 تا 120 سانتی متر از کف قرار داشته باشند ) .

40-بايد در اطراف تجهيزات الکتريکی فضای آزادی در نظر گرفته شود تا فرد بتواند براحتی از آن وسايل استفاده کند . لذا از قراردادن اشياء و وسايلی که به نوعی دسترسی فرد را مختل می کند خودداری گردد.

41-درمورد لوازم برقی که ضرورت دارد اتصال زمين موثر داشته باشند اقدام لازم صورت پذيرد از جمله ماشين لباسشوئی ، ظرفشويی و غيره .

42-تلفن بخصوص تلفنهای با گوشی بی سيم از وسايل اضطراری هستند که بايستی به راحتی در دسترس فرد قرار داشته باشد.

فضاهای بيرونی منزل ( بالکن - حياط و غيره ) :

1-در بالکنها با توجه به استفاده هائی که از آنها بعمل می آيد ( از جمله جهت پهن کردن رخت و لباسهای شسته شده يا انبارکردن برخی مواد غذائی مثل سيب زمينی ، پياز و ترشی و غيره يا انبارکردن برخی وسايل و... ) بايستی تدابير ايمنی مورد نظر قرار گيرد.

2-ارتفاع و محل نصب بندهائی که جهت آويز لباسها مورد نظر قرار  می گيرند بايستی در حد مناسب و ايمن باشند.

3-نرده بالکنها بايستی کاملا" ايمن و محکم و طبق اصول ايمنی ساخته و تعبيه گردند.

4-دسترسی به فضاهای باز منزل بايستی به سهولت ، ايمن و بدون هيچ مشکل و خطری صورت پذيرد و چنانچه اختلاف سطحی بين دو طرف وجود دارد موارد ايمنی مربوطه رعايت گردد.

5-عرض درهای ورودی به فضاهای باز بايستی استاندارد و ايمن در نظر گرفته شود.

6-دسترسی به مواد و اشیاء موجود در بالکن ( و ساير فضاهای باز ) بايستی به سهولت و بدون خطر امکان پذير باشد.

7-در کليه نقاط مورد نياز فضاهای باز نيز جهت سهولت و افزايش دستگردهای مناسب نصب شود.

پارکينگ منزل :

1-دسترسی به پارکينگ به هر نحوی که باشد ( از طريق پلکان ، مسير ارتباطی روباز و.... )  بايستی از نظر ايمنی مسائل مربوط به آن سنجيده و اقدامات پيشگيرانه لحاظ شده باشد.

2-چنانچه مسير ارتباطی بين پارکينگ و ساختمان سرپوشيده نيست جهت جلوگيری از مشکلات فصول سرد و بارانی اقدامات لازم صورت گيرد و ترجیحا" نسبت به مسقف کردن آن (حتی بوسيله يک سايبان ) اقدام شود.

3-درمورد شيب تند سطوح ارتباطی بين پارکينگ و بيرون تدابير لازم در نظر گرفته شود (حداکثر شيب 8% پيشنهاد می گردد ) .

4-شيب عرضی در هر سمت خودرو نبايستی زياد باشد . ( حداکثر 2% توصيه شده است ) .

5-کف پارکينگ بايستی کاملا" مسطح و مناسب باشد بخصوص در محلی که شيب به سطح صاف می رسد نبايستی مشکلی وجود داشته باشد.

6-فضای پارکينگ و فاصله اتومبيل با ديوار يا ماشينهای مجاور بايستی به اندازه ای باشد که در موقع سوار و پياده شدن فرد هيچگونه مشکلی ايجاد نکند. ( ابعاد مناسب پارکينگ برای هر اتومبيل 570x350 سانتی متر پيشنهاد شده است. ( ارتفاع سقف تا کف حداقل 240 سانتی متر توصيه گرديده است ) .

7-محل پارک اتومبيل افراد ضايعه نخاعی ، ترجیحا" در نزديکترين فاصله به درهای ورود و خروجی يا آسانسور باشد.

8-درب پارکينگ نيز بايستی طوری باشد که باز و بسته شدن آن به سهولت صورت پذيرد.

9-از قراردادن وسائل اضافی ( از جمله لوله ، تيرآهن و غيره ) و به هر نوعی در هر نقطه از پارکينگ خودداری شود.

10-روشنائی پارکينگ بايستی بطور مناسبی تامين و کليه نقاط تاريک آن حذف شوند.

11-محل نصب کليد چراغهای روشنائی پارکينگ مناسب و به سهولت و بطور ايمن در دسترس افراد قرار داشته باشد.

12-جهت دسترسی آسان به پارکينگ طوری برنامه ريزی شود که آسانسور ساختمان به طبقه پارکينگ نيز سرويس بدهد.

آسانسورها :

چنانچه در منزل با مجتمع های مسکونی افراد ضايعه نخاعی از آسانسور استفاده می کنند، آسانسورها بايستی دارای استاندارها و شرايط ايمنی و مطلوبی به شرح زير باشند :

1-اتاقک آسانسور بايستی ابعاد مفيد و قابل استفاده داشته باشد ( حداقل 140x110 سانتی متر )

2-عرض در ورودی آسانسور بايستی به اندازه ای باشد که فرد به راحتی و بدون مشکل وارد و خارج شود ( حداقل 80 سانتی متر )

3-درهای آسانسور از نوع کشويی پيشنهاد می گردد که ضمن رعايت اصول ايمنی ، بازو بسته شدن آن از چشم الکترونيکی در ارتفاع مناسب بهره مند باشد. زمان توقف آن ، و بازشوی خودکار بطور مناسب تنظيم شده باشد ( حداقل 7 ثانيه )

4-درصورت بهره مندی از چشم الکترونيک ، بايستی دو اشعه نوری يکی در سطح پاها و ديگری برای قسمت اصلی بدن استفاده شود. اين سيستمها بنا به حساسيت زيادی که دارند بعضا" بر اثر ضربه يا دود ناشی از سيگار (آتش ) عمل نموده و درهای آسانسور باز می شود . لذا بايستی طوری تنظيم شوند که بعد از 20 ثانيه در مجددا" بسته شود.

5-جهت و شدت بازو بسته شدن در آسانسور بايستی بطور مطلوب و ايمن باشد.

6-سطح کف آسانسور با سطح ورود و خروجی طوری تنظيم شده باشد که مانع و مشکلی برای فرد ايجاد نکند، ضمنا" جنس پوشش کف ازمواد محکم و ثابت و مناسب بوده و لغزنده نباشد.

7-صفحه شاسی های کنترل کننده مورد استفاده چه در داخل و چه در خارج اتاقک ، در ارتفاع مناسب قرار داشته باشد (100 تا 120 سانتی متر )

8-صفحه شاخص طبقات کاملا" در معرض ديد افراد قرار گرفته باشد.

9-نصب تلفن و يا زنگ اخطار در آسانسور الزامی است که بايستی در ارتفاع مناسبی درون اتاقک نصب شده باشد.

10-متصدی و مسئول نگهدار سيستم آسانسور بايد به سهولت و کاملا" در دسترس باشد تا به محض بروز مشکل سريعا" حاضر شود.

11-فضای انتظار در جلوی آسانسور بايستی به اندازه مناسب و استاندارد باشد به نحوی که مشکلی در ورود و خروج و چرخش و حرکات فرد ايجاد نکند. ( ترجیحا" فاصله بين آسانسور و ديوارهای روبرو 150 تا 180 سانتی متر پيشنهاد می شود ) .  ضمن اينکه اين افراد نيز با توجه به محدوديتهای حرکتی ، مانعی برای عبور و مرور ساير ساکنين ايجاد ننمايد .

12-از قراردادن وسايل اضافی در جلوی در آسانسور و فضای انتظار آن به هر نحوی که ايجاد مشکل نمايد خودداری گردد.

13-توصيه می شود آسانسور مجهز به اخطار دهنده سمعی و بصری باشد تا قبل از توقف ، فرد در حال انتظار را آگاه نموده تا امکان برخورد با فرد فراهم نشود.

14-سطح داخلی ديواره های اتاقک آسانسور از جنس مناسب بوده و نقاط خطرناک و برنده يا گيرکننده نداشته باشند.

15-از نظر ايمنی رنگ داخل اتاقک آسانسور با رنگ ديواره های همجوار آن بايستی در تضاد باشد.

16-نصب دستگيردهای کمکی در ديواره های آنسانسور نيز توصيه می شود که بايستی در ارتفاع مناسب ( 85 سانتی متر ) و از جنس و طرح مطلوبی قرار گيرند.

بالابرها :

بالابرهايکی از مناسبت ترين وسايل جابجائی جهت بالا و پايين رفتن افراد ضايعه نخاعی در منزل ( بخصوص منازل شخصی ) بوده که باعث تسهيل حمل و نقل آنان توسط اعضای خانواده نيز می شوند که بايستی دارای شرايط ايمنی و کارآئی مناسب از حيث موارد زير باشند :

1-محل ورود و خروج به بالابرها بايستی از هر نظر ايمن شده باشد و به سهولت مورد استفاده قرار گيرد.

2-ضمنا" بايستی از در و نرده محافظ در بالابرها استفاده شود به نحوی که بعد از استقرار فرد روی بالابر، در مذکور براحتی بازو بسته شود. همچنين در موقع حرکت بطور ايمن قفل و ثابت شود. در اين راستا بالابرهای با در کرکره ای توصيه شده است.

3-اختلاف سطوح کف بالابر با کف زمين نبايستی در حرکت فرد مشکلی ايجاد نمايد.

4-کنترل بالابر بايستی از درون اتاقک آن یا روی صندلی متحرک و کاملا" در دسترس فرد قرار گرفته باشد.

5-ترجیحا" در محل استقرار بالابر ، آلارم يا زنگ خطر تعبيه شده باشد.

6-چنانچه بالابر در بيرون ساختمان نصب شده باشد بايد بوسيله نرده ايمنی کاملا" محصور و ايمن باشند و همچنين دارای پيش سقف باشد.

7-در بالابرهای پله ای ، چنانچه از نوعی استفاده می شود که فرد مجبور است صندلی خود را تعويض نمايد به هنگام جابجائی و تعويض صندلی بايستی تدابير ايمنی شديدا" رعايت شود.

8-در موقع حرکت احتياطات و تدابير لازم درخصوص گيرکردن اندامها و بخصوص دستها در محل و مسير عبور بالابر قرار گيرد. %

                                                                           

****

منبع :  مقاله  "  ايمنی و بهداشت در منزل افراد ضايعه نخاعی " تهيه کننده : مهندس عباس کاشی -مرکز ضايعات نخاعی جانبازان

 

 

 

 

 

 

 

بازگشت به صفحه اصلی