احتمالا" اکثر شما تمامی
دلائل منع استعمال دخانيات از جمله سرطان ريه، بيماريهای قلبی، اميد به زندگی
کمتر و غيره ... را شنيده ايد. با اين حال سيگار
کشيدن ممکن است برای شما تسکين دهنده استرس بوده ولذت بخش باشد .بنابراین شما
مايل نيستيد، سیگار را به عنوان يک دوست قديمی حتی بعد از ضايعه نخاعی هم
کنار بگذاريد. يا اينکه عليرغم تمامی مدارکی که در مورد ضررهای سيگار کشيدن
وجود دارد، ممکن است شما خيلی راحت آنرا مصرف کنيد. از طرف دیگر ترک کردن
سیگار هم غالبا" خيلی مشکل می باشد.
همچنين مصرف سيگار ظرفيت کل ريه هارا که در اثر ضايعه نخاعی کاهش يافته کم تر
می کند و باعث تقليل مقدار اکسيژن موجود در جريان خونی می شود که مسئولیت غذا
رسانی به بافت ها و تامين انرژی عضلات را بعهده دارد. علاوه بر اينها سيگار
کشيدن می تواند خطر بروز سرطان مثانه را بيشتر از گذشته افزايش دهد.
وقتی که ما به نفس کشيدن فکر می کنيم، معمولا" در مورد کشيدن هوا به داخل ريه
ها می انديشيم. اما اغلب اوقات و بخصوص در مورد افراد نخاعی و به ویژه هنگام
سيگار کشيدن ، موضوع خارج کردن هوا از ريه ها مي
تواند مهمتر باشد. ...چرا؟
بخاطر اينکه تشکيل مخاط و ترشحات مختلف در ريه ها می تواند منجر به بروز
مشکلاتی گردد. استعمال دخانيات می تواند سبب افزايش توليد مخاط گشته و در
نتيجه باعث بروز احتقان ( گرفتگی ريه ها ) شود. در حالت طبيعی، مخاط های
تشکيل شده با سرفه کردن از ريه ها خارج می شوند . با اين وجود، در ضايعات
گردنی و همچنين تاحدود مختلفی در ضايعات سينه ای، عضلاتی که مسئول سرفه کردن
هستند، آسيب می بينند. ناتوانی در انجام سرفه کردن می تواند منجر به
آتلکتازيس ( Atelectasis ) شود که در واقع اضمحلال کيسه های هوائی ( که شبيه
لانه های زنبور هستند ) را در پی دارد و در نتيجه ی آن ترشحات نمی توانند در
ريه ها به دام بيافتندو در نهايت ترشحات حاصله می توانند منجر به ايجاد
پنومونی ( عفونت ريه ) شوند که يکی از شايعترين علل بيماری و مرگ افراد نخاعی
محسوب می گردد. درواقع سيگار کشيدن توليد مخاطها را افزايش داده و باعث
احتقان می گردد.
علاوه براین، سيگار کشيدن باعث افزايش ناتوانی سرفه کردن و دفع ترشحات مذکور
می شود. مطالعه ای که بر روی 165 نفر از افراد نخاعی انجام شده نشان داده است
که مقدار هوايی که سيگار يهاي تحت نظر می توانستند از طريق سرفه کردن از ريه
هايشان بيرون کنند و همچنين قدرت توانايی آنها در دفع ترشحات بطور قابل
ملاحظه ای کمتر است. مصرف سيگار در افرادی که قبلا" در معرض خطر احتقان و
عفونت ناشی از آسيبشان قرار داشتند، باعث افزايش خلط و ترشحات شده و حتی آنها
را بيشتر در معرض خطر قرار می دهد.
همزمان با افزايش سن ، ظرفيت تنفسی و حجم ريه ها کاهش پيدا می کندکه اين
موضوع به علت کاهش قابليت ارتجاعی ريه ها و عضلات ديواره قفسه سينه می باشد.
این تغييرات ايجاد شده باعث می گردد که توانايی بدن در مقابله با عفونتها
،کاهش يابد. آسيب نخاعی، موضوعات ديگری را بطور ذاتی به دنبال دارد از جمله :
• افزايش وزن: که می تواند باعث گردد تنفس مشکلتر انجام شود.
• کاهش فعاليتهای بدنی: که بطور کلی می تواند منجر به کاهش ظرفيت تنفسی گردد.
• مشکلات مربوط به وضعيت استقرار شانه ها يا خميدگی بدن: که می تواند باعث کم
شدن ظرفيت ريه ها شود.
• تغيير در نوع يا شدت اسپاسم که باعث آسيب به قفسه سينه يا عضلات تنفسی می
شود.
• تعداد بروزعفونتهای تنفسی و شدت آنها به دليل کاهش توانايی در سرفه کردن
افزايش می يابد.
• تمامی تغييرات مذکور، افراد نخاعی را بيشتر در معرض خطر مشکلات تنفسی قرار
می دهند، همانطور که در مورد افزايش سن نيز مطرح هستند. سيگار کشيدن نه تنها
باعث تشديد عوارض می شود بلکه عاملی برای افزايش خطرات است.
آيا با مصرف سيگار پوست نيز ممکن است آسيب ببيند؟
احتقان و عفونت ريه تنها عوارض حاصل از مصرف سيگار نيستند. مطالعات انجام
شده، ارتباط بين سيگار کشيدن و افزايش وقوع زخمهای فشاری ونيز طولانی تر شدن
زمان بهبودی آنها را نشان می دهند. بطوری که گاهی اوقات جهت درمان آنها نياز
به جراحی پوست است.
مطالعه ای که برروی 38 نفر از افراد نخاعی بطور تخصصی انجام شده است نشان
داده که سيگاری ها از نظر ميزان وقوع و شدت زخمهای فشاری نسبت به غير سيگاری
ها بيشتر در معرض خطر هستند. طی اين تحقيقات مشخص گرديد که از ميان فاکتورهای
مختلف ديگر از جمله ديابت، نوع تشکچه مورد استفاده، نوع ضايعه ( از نظر کامل
يا ناقص بودن )، اسپاسم، وزن بدن، ميزان توانايی فرد در حفظ پوست خود که ممکن
است در بروز مشکلات پوستی نقش داشته باشند، مصرف سيگار حتی بيشتر از عوامل
ذکر شده می تواند در ايجاد زخمهای فشاری اهميت داشته باشد.
چرا؟ .....
بطورکلی گردش خون ضعيف می تواند منجر به آسيب پوستی گردد....
سلامتی پوست به گردش خون مناسب که غنی از اکسيژن است، بستگی دارد واین گردش
خون مناسب است که می تواند مواد مغذی را به پوست برده و مواد زائد را از آن
دور نمايد. بطور کلی مصرف سيگار، بويژه به دليل نيکوتين موجود در آن، باعث
کاهش شديد گردش خون در بدن می گردد. بعلاوه، سيگار کشيدن منجر به توليد
مونواکسيدکربن می شود که شديدا" سبب نارسايی اکسيژن ورودی به خون می گردد. به
عبارت ديگر،مصرف سيگار نه فقط باعث کاهش جريان خون به پوست می شود، بلکه عدم
کفايت دفع مواد زائدنیز زمينه خوبی را برای ايجاد زخمهای فشاری فراهم می
آورد. در حقيقت، اين موضوع همان چيزی است که در موقع تاثير نامناسب فشار وزن
بدن هنگام استفاده از تشکچه نامناسب يا پوشيدن کفشهای خيلی تنگ اتفاق مي
افتد.
....... ودرواقع همین عوامل نیز باعث می شوند که بهبودی آهسته تر صورت گيرد.
همين که زخم فشاری ايجاد شد، ضعيف بودن جريان خون و کم بودن اکسيژن نيز باعث
کند شدن بهبودی زخم خواهد شد. ارتباط بين مصرف سيگار و به تعويق افتادن
بهبودی زخم به وسيله بسياری از جراحان مورد توجه قرار گرفته است .انجام
مطالعات معدود نشان داده اند که سيگار کشيدن خطر مرگ نسوج پوست را بعد از
جراحی افزايش می دهد. اين موضوع نشان می دهد که استعمال سيگار نه فقط کمک می
کند که فرد نخاعی زخم فشاری بگيرد بلکه ظاهرا" به بقای زخم نيز کمک می نمايد.
در نهايت اينکه :
ظاهرا" ارتباط بين سيگار کشيدن و عوارض مختلف قلبی هر روز بيشتر می شود.
چنانچه همه شما مطالعه داشته ايد، خطر بروز سرطان مثانه نيز در ميان افراد
نخاعی بيشتر است: يعنی در حدود 3 درصد در حالی که بين عموم مردم اين ميزان
1/1 درصد می باشد. مشخص شده است که سوندهای دائمی خطر بروز سرطان مثانه را
8/3 بار نسبت به افراد نخاعی که از اين سوندها استفاده نمی کنند، افزايش می
دهند. که البته اين موضوع با مصرف سيگار بعنوان يک عامل موثر در سرطان ( که
در ادرار وارد می شود )، افزايش پيدا می کند.
زندگی همراه با آسيب نخاعی با خطرات زيادی همراه است. احتمال بروز مشکلات
پوستی يا عوارض تنفسی در افراد نخاعی خيلی بيشتر از دوره قبل از آسيب است و
همراهی ضايعه نخاعی و مصرف سيگار عليرغم آنچه که تصور می رود احتمال آسيب ها
را به مقدار بسيار زيادی بالا می برد.
****
منبع:مقاله: " اثرات مصرف سيگار در افراد مبتلا به آسيب های
نخاعی"-مترجم:مهندس عباس كاشي (ohealth2007@yahoo.com)- انتشار : مركز ضايعات
نخاعي جانبازان - خرداد 1387برگرفته از: سایتhttp://www.spinalinjury.net
