يک تحقيق ملی که اخيرا" بوسيله "مرکز تحقيقات زنان معلول ایالت تگزاس"  انجام شده نشان می دهد که زنان مبتلا به ناتوانی های جسمی نيز به اندازه زنان سالم درمعرض رفتارهای غلط جسمی، روانی و جنسی قراردارند. به طوری که در حدود 55 درصد از هر دو گروه خشونت های جمسی يا جنسی را تجربه می کنند. با این وجود زنان مبتلا به ناتوانی احتمالا" در دوره های زمانی خيلی طولانی تری با برخوردهای نامساعد مواجه می شوند. دراین خصوص بيشترين عاملين رفتارهای نامناسب شوهران يا افرادی بودند که با آنان زندگی می کرده اند.ازطرفی اکثر زنان معلول احتمالا" از طريق گروههای پزشکی و یابه وسيله والدين خود، بيشتر از زنان غير معلول رفتارهای غلط را تجربه می نمايند. بطور کلی رفتاريهای نامساعد اثر منفی شديدتری بر روی اعتماد به نفس زنان دارای ناتوانی های جسمی نسبت به افراد سالم دارد. همچنین اگرناتوانی باپائين بودن وضعيت اقتصادی فردهمراه باشد، خطر تهديدهای رفتاری را افزايش می دهد. ازسوی دیگر باعث محدود شدن راههای انتخاب زنان جهت گريز از شرايط سوء يا ارزيابی عوامل آسيب رسان به زنان می شود.

 مطالعات به عمل آمده ابعاد جديدی از شرايط نابسامان زنان معلول راتحت عنوان
 " شرايط سوء حاصل از ناتوانی " مشخص کرده است و طی آن معلوم شده که مرتکبين رفتارهای نادرست نسبت به بسیاری از نيازهای مختلف معلولين از جمله تجهيزات اورتوتيک ( ويلچر، بريس و.... )، داروها، نقل و انتقالات و يا کمک های ضروری مربوط به وظايف شخصی نظير لباس پوشيدن يا جابجايی روی تخت بی تفاوت هستند.  

چرا بيماران در مورد بدرفتاری هائی که با آنان می شود، به پزشکان خود چيزی  نمی  گويند؟

احتمالا"پاسخ به این سئوال رامی توان در یکی ازموارد زیرجستجو کرد:

·         زنان ممکن است درصورت افشای خشونت و بدرفتاری عاملين،تهديد به مجازات شده باشند.  

·         آنان امکان دارد از بيان برخوردهايی که با آنها می شود، احساس شرم و حقارت بنمايند.

·     زنان معلول ممکن است فکر کنند که باتوجه به وضعی که دارندسزاوار برخوردهای نامناسب هستند. آنها شاید فکر کنند که نمی توانند اميدی به بهبود درمان خود داشته باشند.

·     زنان امکان دارد احساس کنند که تنها توسط همسر خود حمايت مي شوند و به آنها گفته شده که به علت ناتوانيشان درحال حاضرهيچ کسی ديگری برای حمايت و مراقبت از او وجود ندارد.

·     آنها ممکن است که موقعيت خود را بطور کامل درک نکنند و امکان دارد تشخيص ندهند که آن چيزی که تجربه می کنند، يک نوع رفتار غلط است. مخصوصا" اگر او در بيشتر زندگی خود، با آن رفتارها مواجه شده باشد.

·         امکان دارد فکر کنند که پزشک آنها به کار خود وارد نيست و نمی تواند شرايط سخت آنان را درمان کند.

·         ممکن است تصور کنند که پزشکان گرفتار تر از آن هستند که بخواهندبرای صحبت با آنان در مورد اين نوع مشکلات وقت بگذارند.

·         امکان دارد خیال کنند که پزشکان نمی توانند در مورد اين نوع مشکلات به آنها کمک کنند.

تصوراتی هم وجوددارد که باعث می شود،پزشکان در مورد رفتارهای نامناسب سئوال نکنند. ازجمله:

·         آنها ممکن است بر اين عقيده باشند که بدرفتاری در جامعه زنان معلول اصلا"اتفاق نمی افتد.

·     برخی می گویند: بيماری که ناراحت و گريان است روحيه همکاری ندارد و يا اينکه به علت مصرف داروهای مختلف ، مشکل است که بتواند سابقه درستی از خودارائه دهد.

·         برخی فکر می کنند که خود زنان باعث تحريک و يا بروز بدرفتاری ها مي شوند.

·     ممکن است عقيده داشته باشند که آنچه در منزل اتفاق می افتد، يعنی بر اساس خشونت و بی حرمتی های خانوادگی، يک موضوع کاملا" خصوصی است ،بنابراين نبايستی که مورد بحث قرار گيرد.

·         بعضی ازآنان فکر می کنند که فقط خودبیماراست که باید بخواهد ازشرایط نامساعدخلاص شود.

·     پزشکان قادرندافرادی را که دارای روحيه تهاجمی هستند تشخیص دهند و بسیاری ازآنهابر اين باورند که بیشتربيماران ازدرک رفتارهای غلط عاجز هستند.

·     برخی نمی دانند که دربرخوردبا موضوعات بدرفتاری ، چه کاری بايد انجام دهند و بر اين عقيده هستند که اين مسائل به مشاغل ديگری ارتباط دارد از جمله مددکاران اجتماعی.

·     بعضی ازآنها نیزمی دانند که چه بايد انجام دهند ولی اعتقادی به کمک کردن ندارند " وبطورکلی اين مسائل فقط به خود شخص برمی گردد. "

پيدا کردن سرنخ علل رفتارهای غلط در سوابق پزشکی :

بطورکلی می توان با بررسی درخصوص موضوعات زیر رفتارهای غلط راعلت یابی کرد:

·         دقت درسوابق پزشکی و يافتن شرحی از يک رويداد که با نوع ضايعه مرتبط نيست.

·         توجه به فاصله زمانی که بين ايجاد ضايعات و بروز عوارض وجود دارد.

·         مطالعه حوادث قبلی و سابقه ميزان مستعد بودن بيمار برای حوادث

·         مطالعه درخصوص اقدامات بعمل آمده جهت خودکشی يا سابقه افسردگی

·     بررسی شکايت های مکرر جسمی و روحی-روانی يا شکايت های مکرر از وضعيت اندامهای بدن بدون هيچ علامت جسمی ناشی از بيماريهای عضوی از جمله سردردها، دردهای قفسه سينه، تپش قلب، احساس خفگی، بی حسی و کرخی و سوزش يا خارش اندامها، حالات عصبانی و مقاربت های دردناک و درد ناحيه لگن

·     مطالعه شکايت حاصل از مشکلات روحی-روانی از جمله اضطراب، حملات ترس، اختلالات خواب، حالات عصبی، افسردگی، داشتن مشکل در رويارويي  با قبول مسئوليت پدریا مادر شدن، يا شکايات نامشخص حاصل از مشکلات زناشوئی

·         بررسی علائم و نشانه های مصرف نامناسب داروها .

·         مطالعه آسيب های دوران بارداری يا سقط جنين " خودبخودی" ، زايمان زودرس، تولد نوزادان زودرس و ضايعات مرگبار.

·     توجه به ساير عوارض مربوط به بارداری نظير استفاده نادرست از مواد، تغذيه نامناسب ، افسردگی و عدم رسيدگی در مراقبت های بارداری و يا نامناسب بودن مراقبتهای دوره ای مورد نياز و یا تاخیردرآنها.

·     علائم و نشانه های سندرم استرس بعد از حوادث از جمله : افزايش حساسیتها  و پاسخگوئی به محرکها، مشکلات خواب، تحريک پذيری، مشکلات در تمرکز فکری و اشکال در هوشياری مناسب.

پيدا کردن سرنخ های مربوط به رفتارهای غلط با انجام معاينات جسمی :

مشکلات فیزیکی بدن می توانندازعوامل مهم رفتارهای نامناسب باشند.بنابراین لازم است مواردزیر موردتوجه قرارگیرند:

·     همیشه بایدکل بدن را معاينه نمائيد . تمامی قسمتهايی که دارای ضايعات واضح هستند. همچنين قسمت هائی که حساس بنطر می رسند،بایدبررسی شوند.

·     جراحات ناشی از رفتارهای نادرست می توانند ازيک " الگوی مرکزی" يعنی جراحات صورت، گردن، گلو، سينه، پستان، شکم واندامهای تناسلی برخوردار باشند.  

·         در ذهن داشته باشيد که بسیاری از جراحات بطور تصادفی نمی توانند ايجاد شده باشند.

·     نسبت به ضايعات حاصل از حالات دفاعی بدن از جمله کبودی های مربوط به ناحيه زند برين قسمت ساعد توجه خاص داشته باشيد.

·         مشاهده جراحات متعدد در مراحل مختلف بهبودی می تواندحاکی از خشونت بدنی در طول يک دوره زمانی باشد.

·         هر جراحتی در حين دوره بارداری چنانچه حاصل از خشونت خانوادگی باشد. می تواند تعيين کننده باشد.

·      در اشخاص که به علت عدم آگاهی مناسب، مشکلات ارتباط جنسی دارند، بایستی اندامهای تناسلی جهت بررسی علائمی ازجمله: تورمهای حاصل از خونريزی داخلی ، خونريزیهای مشخص و يا فرو کردن اجسام خارجی به بدن معاينه شوند.

کارهای دیگری را که می توان برای بیماران انجا م داد.

ازجمله اقداما ت مهم دیگرمی توان به موارد زیراشاره کرد:

·         با خود شخص مظنون به بدرفتاری نیزبايستی بطور محرمانه و خصوصی صحبت شود.

·         درجه خطری که فرد تجربه می کند بايد ارزيابی گردد.

·     بايدبا ايجاد يک برنامه ايمنی برای فرد  به اوکمک شود .این برنامه می تواند حمايتهای اضطراری، جابجا سازی ها، تجهيزات ، داروها، بودجه، کليه ها و غيره رادربرگیرد.

·         هر رويدادی بايد در پرونده پزشکی فرد ثبت شده باشد .حتی رویدادهائی مانند سوءظن نسبت به بدرفتاری ها.

·         پيگيری های مربوط به مراقبت ها بايد برنامه ريزی شوند.

·         اطلاعات لازم درخصوص مراکزی که می توانند به او کمک کنند ،بايددراختیاربیمارقرارگیرد.  

 ****

 

منبع:مقاله: "   رفتارهای نادرست با زنان معلول   " –  مترجم:مهندس عباس کاشي(ohealth2007@yahoo.com)  - انتشار : مركز ضايعات نخاعي جانبازان - مهرماه 1387 -برگرفته از مقالات:

 Department of Physical Medicine and Rehabilitation-Baylor college of Medicine