اسپاسم

www.isaarsci.ir

 

 سی ، چهل سال پيش هيچ کسی " بصورت مشخصی "اعتقاد نداشت که پيری همراه با آسيب نخاع چيزی باشد که ما بتوانيم از آن مراقبت کنيم. قبل از آن نيز هيچکس باور نمی کرد که کسی از آسيب ديدگان نخاعی به اندازه ای عمر کند که هم اکنون کليه تصورات گذشته تکذيب شوند و روال بدين شکل تغيير نمايد.حالا ما در مورد موضوعات و نگرانی های مجروحين نخاعی بيشتر می دانيم .

در خصوص مشکلاتی نظير خستگی، دردهای فوق العاده شديد، مشکلات دستگاه ادراری و مقوله نحوه مراقبت ها چيزهای زيادی يادگرفته ايم.  ولی بنظر نمی رسد، اسپاسم در ليست مذکور جايی داشته باشد. تحقيقات خيلی زيادی در مورد اسپاسم و افزايش سن انجام شده ولی آنچه که افراد نخاعی مطرح می کنند خيلی متفاوت است. بعضی از آنها می گويند که اسپاسمشان با گذشت زمان بدتر می گردد، برخی نيز اظهار می دارند که کمتر مي شود و اکثر آنها نيز چيز زيادی نمی گويند.

بنظر می رسد که افراد مبتلا به آسيب نخاعی با افزايش سن، کمتر بر روی اسپاسم تاکيد دارند. وقتی که هيچ يک از درمانهای مورد قبول افراد در خصوص اسپاسم موثر واقع نشود، بسياری از آنان اسپاسم را شبيه آب و هوا تلقی می کنند: شما می توانيد از هر آنچه كه می خواهيد شکايت داشته باشيد ولی کار زيادی در مورد آن نمی توانيد انجام دهيد. از اين رو در زمان اسپاسم ضرورتا" مشکل موجود بر طرف نمی شود. يعنی موقعی که بيماران با پزشکان خود مواجه می شوند، چيز خاصی ذکر نمی كنند، اگر هم چيزی بيان شود نمی توان به آن استناد کرد. در نتيجه پژوهشگران هيچ اطلاعات دقيقی در دست ندارند. در عوض به مشاهدات بالينی و برخی از صحبتهای منطقی و درک آنها بر اساس اطلاعاتمان در مورد فيزيولوژی طناب نخاعی تکيه می کنيم.

چه چيزی بايد بدانيم؟

به شکل فرضيه ،بنا به دلايلی تصور می شود که افزايش سن ممکن است منجر به کاهش چشمگير اسپاسم گردد. با گذشت زمان هدايت عصبی کاهش می يابد، سلولهای عصبی موجود در طناب نخاعی رو به زوال می روند، حجم عضلات و اندازه رشته های عضلانی ممکن است کم شود و جريان خون در نخاع به خودی خود ممکن است کند شود. تمامی اين موارد منجر به کاسته شدن اسپاسم می گردند. موضوع مهم ديگر اين است که بعضی ها به مرور زمان ياد می گيرند به خوبي به فعاليت خود ادامه دهند يا حتی بوسيله اسپاسمشان احساس راحتی بيشتری کنند.

هنگامی که آنها قويتر می شوند، می آموزند که بر اسپاسمشان غلبه کنند و يا اينکه ياد می گيرند که چه چيزهايی باعث اسپاسمشان می شود در نتيجه از آنها دوری می نمايند.

حتی برخی از افراد  " با استفاده از اسپاسم " مثانه خود را تخليه مي کنند، خود را جابجا می کنند، لباسهايشان را می پوشند و حتی می ايستند و راه می روند، بعضی ها می گويند که اسپاسم  حالت عضلات آنها را حفظ می کند و باعث بهبود گردش خون می شود. برخی متصورند که اسپاسم استخوان ها را قوی نگه می دارد و باعث بهبود تراکم مواد معدنی در استخوان می گردد. راست یا دروغ، "اسپاسم نمی تواند خيلی هم بد باشد".

علائم خطر:

تغيير ميزان انقباضات عضلانی صرف نظر از سن افراد تا حد زيادی يک مشکل محسوب می شود. احساساتی وجود دارند که شما حتی قادر به درک آنها نيستيد ولی دستگاه عصبی شما می تواند آنها را حس کند اما وقتی اشتباهی رخ می دهد ،می تواند باعث افزايش اسپاسم شود.

کيست يا شكاف در طناب نخاعی شايد جدي ترين عارضه دستگاه عصبی (گاهی Syringomyelia بعد از ضربه ناميده می شود ) به حساب می آيد. افزايش اسپاسم از علائم شايع اين عارضه محسوب می شود. با اين وجود، کاهش يا از بين رفتن اسپاسم نيز گاهی می تواند از علائم يک کيست باشد. از بيماريهای ديگري که ممکن است در طناب نخاعی ايجاد شوند :تومورها ، سندرم Guillain-Barre و trasverse myelitis و ضربات طناب نخاعی هستند که می توانند باعث تغيير اسپاسم شوند.

مشکلات ديگری خارج از دستگاه عصبی نيز وجود دارند که می توانند باعث افزايش اسپاسم گردند. عفونتهای دستگاه ادراری، پر شدن بيش از حد مثانه، زخم های پوستي نيز تنها مثالهای کوچکی از آن هستند. در نهايت ، "شما هستيد " که می توانيد به طرقی باعث شويد اسپاسم بيشتر از يک مشکل باشد،حتی اگر اسپاسم خودش هيچ اشکالی نداشته باشد. چيزهائی مثل درد مفاصل ،مثانه، خستگی يا کم خونی مي تواند اسپاسم را سخت تر از آن چيزی کند که زمانی مقدار معقولی بودند. در نتيجه به اندازه ای می رسد که گويی اسپاسم واقعا" افزايش می يابد.

حرف آخر اينکه چنانچه تغيير مهمی در اسپاسم هاي خود حس كرديد آنرا ناديده نگيريد.

دو برداشت متفاوت :

 اسپاسم تا چه مقداری، بيش از حد تلقی می شود؟ اگر شما از آن دسته از افرادی باشيد که " اسپاسم تان رادر کنترل نداشته باشيد" اسپاسم های غير قابل کنترل می توانند زندگی را برای شما نسبتا" تيره و تار نمايند.

" Ask john " کسی است که مبتلا به ضايعه ناقص طناب نخاعی در ناحيه C4  است. او  به مدت طولانی زندگی سختی را تجربه می کرد و نهايتا" به جائی رسيد که درمان اسپاسم را غيرممكن می دانست . بعد از گذشت سالهای بسيار زيادی که با اسپاسم های شديد و مصرف هزاران دوز داروهای ضد اسپاسم سپری نمود او آماده شد تا تحت عمل جراحی اعصاب  قرار گيرد ولو آنکه اين جراحی می توانست منجر به از دست دادن حس جنسی و احساسات مربوط به پائين ضايعه وی شود.

او می گويد: " زندگی تقريبا" غير ممکن بود، من می ترسيدم روی تخت بمانم  چون پاهايم مرا به خارج از تخت پرتاپ می کرد." استخوان ران او به دليل اسپاسم شديد از جا در آمده بود و او آنقدر داروهای ضد اسپاسم مصرف می کرد که مقدار آن از دهنش خارج شده بود. تلاشهای او تنها موفقيتهای کوتاه مدتی را به دنبال داشت . بالاخره او در انتظار کاشت يک پمپ داروئی در بدن خود بسر می برد.

phill، نيز اسپاسم های نسبتا" بدی داشت. او اين وضعيت را بخاطر بدتر شدن اسکليوزيس(كج شدن مهره هاي پشت ازپهلو) خود، سرزنش می کرد. با اين وجود  روی صندلی چرخدار خود استقلال داشت. او اسپاسم خود را " خيلی مزاحم " توصيف می کرد. در عين حال، بر عکس john ، او فکر می کرد هر مشکلی خيلی جدی نيست.

با گذشت بيش از 20 سال از شکستگی گردنش، داروهای خوراکی زيادی مصرف می کرد که تنها بعضی از آنها برای مدتی موثر بودند و برخی نيز اثری نداشتند و روی هم رفته او اثرات جانبی مصرف طولانی مدت آنها را دوست نداشت. گذشته از اين، او يکی از آندسته اشخاصی است که می گويد "اسپاسمش به جابجائی او کمک می کند". او در مورد پمپ باکلوفن ( baclofen ) چيزهايی کمی می دانست ولی نسبت به استفاده از آن مردد بود و می گفت " صبر کنم تا ببينم چی ميشه " .

دو بيمار مختلف، دو رويکرد متفاوت را نسبت به اسپاسم خود داشتند. در نهايت هر دو ظاهرا" به استفاده از پمپ باکلوفن فکر می کردند ولی شايد دراستفاده از پمپ باکلوفن مردد بودند اما افراد زيادی نيزنتايج بسيار خوبی از آن داشته اند. با اين وجود، در اين روش هدف ،توسعه يک نوع از کنترل اسپاسم يا طرح اقدامات لازم در مورد اسپاسم نيست. در عوض ما علاقمنديم که به شما کمک کنيم تا بياموزيد که در زمان مورد نياز چه کار کنيد.

20 سئوال :

تعدادی سوال  وجود دارد که شايد بخواهيد از خودتان بپرسيد:

•  آيا اسپاسم، فعاليت های شما را محدود می کند؟

• آيا چيزهايی وجود دارند که اسپاسم مانع می شود که شما آنها را انجام دهيد؟

• آيا با وجود اسپاسم کار همراهان يا مراقبين شما سخت تر مي شود؟

• آيا وقتی که اسپاسم شما را روی کف اتاق پرتاپ می کند جهت بلند کردن و قرار گرفتن روی صندلی تان نياز به کمک اشخاص بيشتری داريد؟

• آيا در زمان راندن صندلی چرخدار يا خودرو يا ...، کنترل خود را از دست می دهيد و در معرض خطرات ديگری قرار می گيريد؟

• آيا روش درمانی شما در حال حاضر طوری است که خودش ايجاد مشکل می کند؟

• آيا داروهای ضد اسپاسمي که مصرف می کنيد روی حافظه، تمرکز حواس و يا ميزان انرژی شما تاثير می گذارند؟

• آيا ميزان خواب و بيداری شما نامنظم است؟

• آيا مقدار بودجه شما که صرف دارو، مراقبين يا درمان مشکلات پوستی خود می کنيد. از کنترل شما خارج شده است؟

• آيا درد شانه باعث می شود که مبارزه با اسپاسم برای شما سخت تر باشد؟

• آيا وضع شما برای افراد کمک دهنده جديد نااميد کننده است؟

• آيا اسپاسم های شما بيشتر از افزايش سن شما نياز به مراقبت دارد؟

• آيا شما ديگر نمی توانيد بخاطر اسپاسم هايتان تنها بمانيد؟

• آيا هميشه بايستی كسي در کنار شما باشد، تا شما را روی صندليتان تغيير وضعيت دهد؟

• آيا داروهای خوراکی مصرفي شماموثر واقع می شود يا مصرف داروهای ديگری آنها را بی اثر می کند؟

در مورد آن فکر کنيد. راضی بودن از زندگی چيزی هست که در ذهن ما متصور است. فقط شما بايد آن چيزی را كه در زندگی بدنبال آن هستيد بشناسيد. چنانچه شما تصميم بگيريد، وقت تغيير است. خودتان در مورد هر گزينه ای مطالعه کنيد. بدين ترتيب يک شخص را جهت مراقبت پيدا کنيد که ضايعه نخاعی و اسپاسم را بشناسد و کسی باشد که به شما با ديد وسيع نگاه کند.

با افزايش سن ممکن است اسپاسمتان را هميشه داشته باشيد. ولی اگر در باره تغييرات خود و دلايل آنها اطلاعات داشته باشيد، لازم نيست زمانی طولانی در چنين وضعيت بدی قرار گيريد.

 

****

منبع:   مقاله "   اسپاسم "  برگرفته از  سايت بيمارستان    Craig

 healthresources@craighosital.org                 

 

بازگشت به صفحه اصلی  

براي اطلاع از به روز رساني سايت  مشترك  شويد