آسیب نخاعی خطر ابتلا فرد را به اختلالات عملکرد شانه ، آرتریت های مخرب زود هنگام و پوکی استخوان افزایش می دهد.
درد ناشی از سندرم استفاده بیش از حد به خصوص اندام های فوقانی ( شانه ، بازو ، مچ دست ، دست ) .

■ حداقل 50 درصد از افراد مبتلا به آسیب نخاعی مبتلا به نوعی از درد اندام های فوقانی هستند . اما این دردها در افراد مسن تر و با همچنین با گذشت زمان از آسیب شایع تر و شدیدتر می شوند .

■ فعالیت هایی که معمولا" در سندرم استفاده بیش از حد نقش دارند ازاین قرارند : جابجائی ها ، هل دادن ویلچر ، آزاد کردن فشار ، فعالیت هایی که نیاز به حفظ وضعیت دست در سطح بالاتر از شانه دارند و راه رفتن افراد مبتلا به آسیب های ناقص نخاع با استفاده از عصاهای زیر بغل .

■ اغلب ، زمانی که شدت درد شانه به حدی می رسد که باعث اختلال عملکرد شانه می گردد ، ممکن است خیلی دیر شده باشد که بخواهیم روند زمینه ای که منجر به بروز این مشکل شده را معکوس کنیم ، و ممکن است مشکلات عملکردی در ارتباط با آن دائمی شوند . بنابراین حیاتی است که راهبردهای حفظ اندام ها و مفاصل را از همان مراحل اولیه آموزش توانبخشی مورد توجه قرار داده شوند .

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه حفظ عملکرد اندام های فوقانی پس از آسیب نخاعی : دستورالعمل های کاربردی بالینی مورد نیاز متخصصان مراقبت های بهداشت ، می توانید به سایت http://www.pva.org مراجعه نمائید .

نکات مهم در این زمینه عبارتند از :
■ از دست رفتن تراکم استخوان بلافاصله پس از شروع آسیب نخاعی آغاز می شود و همچنان به مدت حداقل 12 تا 16 ماه ادامه می یابد .
■ از دست دادن استخوان خطر ابتلا به شکستگی را افزایش می دهد ، و این خطر همچنان با گذشت زمان بیشتر می شود.

■ عوامل خطر قابل اصلاح عبارتند از: مصرف کافئین ، مصرف دخانیات ، مصرف الکل ، و عوامل تغذیه ای از جمله مصرف کلسیم و ویتامین D

■ زنان مبتلا به آسیب نخاعی با رسیدن به سن یائسگی و به دلیل تغییرات هورمونی در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

■ هنوز هیچ گونه استراتژی درمانی موثری که بر روی پوکی استخوان افراد نخاعی موثر باشد به وضوح به اثبات نرسیده است . درمان پوکی استخوان برای افراد عادی جامعه و بیشتر از آن برای افراد نخاعی بحث برانگیز است . ازاین رو باید با با کسی مشاوره شود که در زمینه پوکی استخوان بعد ازآسیب نخاعی تخصص داشته باشد .

■ اجتناب از سندرم استفاده مفرط که بطور کلی در " استفاده و یا عدم استفاده " با ایده صرفه جویی و حفظ تعادل نیاز به اعتدال داریم .

■ از عوامل خطر منحصر به خودتان در مورد شکستگی ها و نشانه هایی که می توانند وجود داشته باشند ، اما ممکن است مانند شکستگی به نظر نرسند ، آگاهی داشته باشید .

 حتی فعالیت های معمول که در ارتباط با تروما نیستند ، از جمله گستره ای از حرکت ، می توانند منجر به شکستگی ها در افرادی شوند که تراکم استخوان آنها بسیار کم است و یا کسانی که سالهای بسیار زیادی  اززمان آسیب آنان گذشته است .

علائم شکستگی ممکن است شامل تورم ، کبودی و گرما در قسمت های انتهایی اندامهای شکسته باشد ، اما لزومی ندارد که حتما" تغییر شکل استخوانی هم دیده شود . نکته مهم این است که نسبت به شکستگی با شک خیلی زیادی برخورد شود ، و به ارزیابی و درمان مناسب آن اقدام گردد . این موضوع شامل مشاوره با یک پزشک متخصص توانبخشی است که بتواند توصیه ها و مشاوره های لازم را به جراح ارتوپد در مورد کنترل شکستگی های پس از آسیب نخاعی ارائه دهد .

■ برای به حداقل رساندن آسیب اندام های فوقانی ، نسبت به استقرار صحیح و استفاده از مکانیک مناسب بدن اقدام نمائید .

■ برنامه های ورزشی اختصاصی خودتان را از پزشک متخصص توانبخشی بگیرید تا برای شانه هایتان تعادل برقرار کرده و توانایی خود را جهت استفاده ایمن از شانه ، در طولانی مدت به حداکثر برسانید.

■ نقش و یا نسبت ریسک ها و منافع بالقوه جراحی شانه برای شرایط خاص آن بعد از آسیب های نخاعی طولانی مدت ممکن است بحث برانگیز باشد .

توصیه می شود که با ارائه دهنده برنامه های توانبخشی خودتان و یک جراح ارتوپد صاحب تجربه درزمینه درمان افراد مبتلا به آسیب نخاعی مشاوره کنید . به یاد داشته باشید که دوره توانبخشی بعد از عمل جراحی می تواند بسیار طولانی باشد و ممکن است تا چندین ماه به طول انجامد و امکان دارد کمک های اضافی و تغییر در تجهیزات جابجایی هم لازم باشد . برنامه ریزی دقیق برای هر نوع مداخله جراحی بسیار مهم است.

■ در حالی که درمان معمول برای مشکلات شانه در افراد غیر نخاعی ، استراحت دادن به اندام های فوقانی می باشد ، این روش برای کاربران ویلچر واقع بینانه بنظر نمی رسد و توصیه می گردد که در صورت امکان به جای استراحت کامل ، به اصلاح فعالیت ها پرداخته شود.

 

****